Κυριακή 20 Ιουνίου 2010
Δευτέρα 14 Ιουνίου 2010
O ιστορικός τέχνης ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΠΕΤΜΕΖΑΣ στα Πολιτιστικά Δρώμενα του Δήμου Αθηναίων
4η Εικαστική έκθεση «ΓΑΛΑΖΙΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ 2010» photo
Ο Πολιτισμικός Οργανισμός του Δήμου Αθηναίων και οι συνεργάτες καλλιτέχνες του Πολιτιστικού Ομίλου της «Θερινής Ακαδημίας Τέχνης Αιγαίου» παρουσιάζουν από 18 έως 30 Ιουνίου 2010 στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων για 4η συνεχή χρονιά, τη θεσμοθετημένη πλέον εικαστική εκδήλωση με τίτλο: «ΓΑΛΑΖΙΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ».
Οι καλλιτέχνες πραγματεύονται το θέμα μέσα από τις προσωπικές τους εμπειρίες που έχουν βιώσει στο Αρχιπέλαγος του Αιγαίου και τις αποδίδουν εικαστικά ο καθένας ξεχωριστά, με την τεχνοτροπία και αισθητική που τον διακρίνει στο προσωπικό του έργο. Η ιστορική φόρτιση του Αιγαίου με τον Κυκλαδικό, Μινωικό και Μυκηναϊκό πολιτισμό, την Αθηναϊκή Θαλασσοκρατία με τις τριήρεις, την Βυζαντινή επικράτηση όχι μόνο στο Αιγαίο αλλά σε ολόκληρη την Μεσόγειο με τους «ταχύτατους» Βυζαντινούς Δρώμονες επενδυμένοι με το υγρό πυρ, η εξάπλωση της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας από τον 18ο αιώνα με την συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (1774) μέχρι τις μέρες μας, σε συνδυασμό με τα προσωπικά βιώματα του κάθε καλλιτέχνη προσδίδουν τις απαιτούμενες προϋποθέσεις και ερεθίσματα για την εικαστική και καλλιτεχνική ανάπτυξη του θέματος.
Στην έκθεση, την οποία θα προλογίσει ο Ιστορικός Τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς, θα παρουσιασθούν επίσης έργα από πέτρα, μάρμαρο και μέταλλο των καλλιτεχνών του εργαστηρίου γλυπτικής που πραγματοποιήθηκε κατά την χρονική περίοδο 2009- 2010 στις εγκαταστάσεις του Κέντρου Τέχνης στην Αθήνα.
Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες είναι εξής:
Αβτζής Δημήτρης, Αμφιλόχιος Αλέκος, Αξαόπουλος Κίμων, Ασλανιάν, Βανέζη Άννα, Βεκόπουλος Τάκης, Βερονίκη Ελευθερία, Βολουδάκης Κώστας, Βρούβας Κώστας, Crepeaux Francois, Διακογεωργίου Μόρφη, Δραγούμη Ελένη, Δρόλαπα Αθανασία, Εισαγγελέα Σίσσυ, Ευαγγελάτος Κώστας, Θεοχάρη Αστέρη, Καίρη Μανόν Πανά, Καμινάρη Εύη, Κανατά Άννα, Κέντρου Λουίζα, Κωτσιγιάννη Μαρία, Λαδουκάκη Βασιλεία, Μαντζουράνη Όλγα, Μπαϊρλή Ράνιου Γιούλη, Μαμάη Ειρήνη, Μέλη Μαριλένα, Μύτικα Ουρανία, Ντίνια Μπούνταλη Ελένη, Πανταζή Βίκυ, Πανταζίδης Δημήτρης, Παπαλεωνίδας Κωνσταντίνος, Περιστάνογλου Μαριλένα, Πρόντης Χρήστος, Πετμεζάς Λεόντιος, Ρεμπούτζια Καρλατήρα Νίκη, Ρούσση Χριστίνα, Σταμπολίτη Κατερίνα, Σταυράκη Κατερίνα, Στεργιοπούλου Νάνα, Στεφανίδης Χρίστος, Τσιλίκα Πανωραία, Χριστοδουλάκης Γιάννης, Ψωμοδότης Δημήτρης.
Τη βραδιά των εγκαινίων η μουσικός Αλίκη Μαρκάκη θα απαγγείλει ποίηση της Σαπφούς με συνοδεία αρχαιοελληνικής λύρας.
Για περισσότερες πληροφορίες επισκευθείτε το http://aegeanartacademy.blogspot.com/
Εγκαίνια: Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010, ώρα 20.00
Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων:
Βασ. Σοφίας, Πάρκο Ελευθερίας, στάση ΜΕΤΡΟ: Μέγαρο Μουσικής, τηλ.: 210 72 24 028
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα έως Σάββατο 10π.μ. - 8μ.μ. και Κυριακή 10π.μ.-2μ.μ.
Πολιτισμικός
Οργανισμός
Δήμου Αθηναίων
4η Εικαστική έκθεση «ΓΑΛΑΖΙΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ 2010» photo
Ο Πολιτισμικός Οργανισμός του Δήμου Αθηναίων και οι συνεργάτες καλλιτέχνες του Πολιτιστικού Ομίλου της «Θερινής Ακαδημίας Τέχνης Αιγαίου» παρουσιάζουν από 18 έως 30 Ιουνίου 2010 στο Κέντρο Τεχνών του Δήμου Αθηναίων για 4η συνεχή χρονιά, τη θεσμοθετημένη πλέον εικαστική εκδήλωση με τίτλο: «ΓΑΛΑΖΙΟ ΤΟΥ ΑΙΓΑΙΟΥ».
Οι καλλιτέχνες πραγματεύονται το θέμα μέσα από τις προσωπικές τους εμπειρίες που έχουν βιώσει στο Αρχιπέλαγος του Αιγαίου και τις αποδίδουν εικαστικά ο καθένας ξεχωριστά, με την τεχνοτροπία και αισθητική που τον διακρίνει στο προσωπικό του έργο. Η ιστορική φόρτιση του Αιγαίου με τον Κυκλαδικό, Μινωικό και Μυκηναϊκό πολιτισμό, την Αθηναϊκή Θαλασσοκρατία με τις τριήρεις, την Βυζαντινή επικράτηση όχι μόνο στο Αιγαίο αλλά σε ολόκληρη την Μεσόγειο με τους «ταχύτατους» Βυζαντινούς Δρώμονες επενδυμένοι με το υγρό πυρ, η εξάπλωση της ελληνικής εμπορικής ναυτιλίας από τον 18ο αιώνα με την συνθήκη του Κιουτσούκ Καϊναρτζή (1774) μέχρι τις μέρες μας, σε συνδυασμό με τα προσωπικά βιώματα του κάθε καλλιτέχνη προσδίδουν τις απαιτούμενες προϋποθέσεις και ερεθίσματα για την εικαστική και καλλιτεχνική ανάπτυξη του θέματος.
Στην έκθεση, την οποία θα προλογίσει ο Ιστορικός Τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς, θα παρουσιασθούν επίσης έργα από πέτρα, μάρμαρο και μέταλλο των καλλιτεχνών του εργαστηρίου γλυπτικής που πραγματοποιήθηκε κατά την χρονική περίοδο 2009- 2010 στις εγκαταστάσεις του Κέντρου Τέχνης στην Αθήνα.
Οι συμμετέχοντες καλλιτέχνες είναι εξής:
Αβτζής Δημήτρης, Αμφιλόχιος Αλέκος, Αξαόπουλος Κίμων, Ασλανιάν, Βανέζη Άννα, Βεκόπουλος Τάκης, Βερονίκη Ελευθερία, Βολουδάκης Κώστας, Βρούβας Κώστας, Crepeaux Francois, Διακογεωργίου Μόρφη, Δραγούμη Ελένη, Δρόλαπα Αθανασία, Εισαγγελέα Σίσσυ, Ευαγγελάτος Κώστας, Θεοχάρη Αστέρη, Καίρη Μανόν Πανά, Καμινάρη Εύη, Κανατά Άννα, Κέντρου Λουίζα, Κωτσιγιάννη Μαρία, Λαδουκάκη Βασιλεία, Μαντζουράνη Όλγα, Μπαϊρλή Ράνιου Γιούλη, Μαμάη Ειρήνη, Μέλη Μαριλένα, Μύτικα Ουρανία, Ντίνια Μπούνταλη Ελένη, Πανταζή Βίκυ, Πανταζίδης Δημήτρης, Παπαλεωνίδας Κωνσταντίνος, Περιστάνογλου Μαριλένα, Πρόντης Χρήστος, Πετμεζάς Λεόντιος, Ρεμπούτζια Καρλατήρα Νίκη, Ρούσση Χριστίνα, Σταμπολίτη Κατερίνα, Σταυράκη Κατερίνα, Στεργιοπούλου Νάνα, Στεφανίδης Χρίστος, Τσιλίκα Πανωραία, Χριστοδουλάκης Γιάννης, Ψωμοδότης Δημήτρης.
Τη βραδιά των εγκαινίων η μουσικός Αλίκη Μαρκάκη θα απαγγείλει ποίηση της Σαπφούς με συνοδεία αρχαιοελληνικής λύρας.
Για περισσότερες πληροφορίες επισκευθείτε το http://aegeanartacademy.blogspot.com/
Εγκαίνια: Παρασκευή 18 Ιουνίου 2010, ώρα 20.00
Κέντρο Τεχνών Δήμου Αθηναίων:
Βασ. Σοφίας, Πάρκο Ελευθερίας, στάση ΜΕΤΡΟ: Μέγαρο Μουσικής, τηλ.: 210 72 24 028
Ώρες λειτουργίας: Δευτέρα έως Σάββατο 10π.μ. - 8μ.μ. και Κυριακή 10π.μ.-2μ.μ.
Πολιτισμικός
Οργανισμός
Δήμου Αθηναίων
Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010
Κυριακή 6 Ιουνίου 2010
.png)
BIOΓΡΑΦΊΑ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΠΕΤΜΕΖΑ
Ο Θεωρητικός και Ιστορικός της σύγχρονης τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς αναφέρεται με βιογραφικό σε δύο Διεθνή λεξικά. Στο λεξικό Who is Who των Προσωπικοτήτων της Ελλάδας και στο λεξικό με τους 2000 Οutstanding Artists and Designers of the 20th Century του International Biografical Centre του Κambridge.
Προέρχεται απο οικογένεια οπλαρχηγών του 1821,Μακεδονομάχων,αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης ,της Δημοκρατίας και ευεργετών του Εθνους.
Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εκανε διδακτορικό στα ΜΜΕ.Σπούδασε Ζωγραφική, Θεωρία και Ιστορία τέχνης στη Σχολή Καλών Τεχνών της Κοπεγχάγης και Δημοσιογραφία στο Ίδρυμα Μπότση και στη σχολή του Antenna. Έχει παρακολουθήσει ιστορία τέχνης και ζωγραφική σε σχολές της Αμερικής,της Αγγλίας,της Βουλγαρίας, της Γερμανίας,της Ιταλίας,της Ουγγαρίας ,της Τσεχίας.
Εργάστηκε ως σύμβουλος πολιτιστικών σχέσεων και επικοινωνιολόγος σε πολιτιστικούς οργανισμούς, ως επιστημονικός συνεργάτης και σύμβουλος δημοσίων σχέσεων και επικοινωνίας σε Διεθνή Ιδρύματα και σε γραφεία πολιτικών.
Έχει γράψει μέχρι σήμερα 6 βιβλία: "Η αισθητική ενατένιση του Κ. Ευαγγελάτου ’’(2001), ‘’Στιγμές του χρώματος’’ (2002), ‘’Μεταίχμιο εικαστικής λύσης’’ (2003), ’’Συνειδησιακές ρήσεις’’ (2008), ’’Συνειδησιακές ρήσεις’’ ανανεωμένη έκδοση,(2009)''Γιάννης Κουτσοχέρας-Ο ηθοπλάστης διανοούμενος της πολιτικής συνείδησης'' (2010).
Εχει γράψει 16 θεατρικά έργα: ’’Η άλλη πλευρά εί ναι πάντα το τίποτα’’ (1982), ‘’Ήταν ψεύτικη αγάπη’’ (1985), ‘’Το πάνω δωμάτιο" (1988), ‘’Πού είναι το χαρτί;’’ (1989), ’’Οσμή από γλυκό’’
(1993),''Yπόθεση παγκαρίου'' 1994 ‘’Παράξενη γυναίκα’’ (1996), ‘’Πορεία πάθους’’ (1998), ‘’Σκέψη συνείδησης’’ ( 1999), ‘’Μέσα στο χρυσό κουτί’’( 2000), ‘’Περιμένοντας και το δεύτερο’’ (2001), ‘’Όχι αμοιβαία έλξη’’ (2003), ‘’Η πρώτη λαμπερή μέρα’’ (2004), ‘’Άνοιξε αυτή τη πόρτα’’ ( 2006), ‘’Αν έρθει πάλι εκείνος’’(2007),’’Περιμένο- τας το …Πίντερ’’(2009), βασισμένο σε βιβλίο της Χριστίνας Φλώρου Τα θεατρικά έργα του έχουν ανέβει με επιτυχία στο Θέατρο.
Τη περίοδο1996-2010 συνεργάστηκε με τον εκδοτικό και διαδυκτιακό όμιλο του Ιωάννη Βέλλη.
Τη περίοδο 2004-2010 ήταν καλλιτεχνικός Διευθυντής και επιστημονικός σύμβουλος του εικαστικού θεσμού "Τέχνης Φλόγα" του Υπουργείου Πολιτισμού.
Από το 2007 είναι επιστημονικός σύμβουλος του Διεθνούς Μουσείου Σύγχρονης τέχνης''Βασίλης Χαλκιδιώτης ''της Ιταλίας.
Εχει επιμεληθει πολλές από τις πιο σημαντικές εκθέσεις των τελευταίων χρόνων και είναι ο ανθρωπος στον οποίο οφείλουν την καλλιτεχνική ύπαρξη και υπόσταση τους αρκετοί δημιουργοί.
Εκθέτει συχνά εικαστικά έργα του στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό και έχει λάβει επιδοκιμαστικά εγκώμια από επιφανείς κριτικούς.
Εργάζεται ως κριτικός τέχνης σε εφημερίδες, περιοδικά,στο ραδιόφωνο και στη τηλεόραση και ως σύμβουλος τέχνης.
Είναι Πρόεδρος της Πολιτιστικής Εταιρείας ''Καιροί
Δράσης''' που ιδρύθηκε σε συνεργασία με τον
Ακαδημαικό-καθηγητή Νικόλαο Λάο και δραστηριοποιήτε στη διοργάνωση πολιτιστικών γεγονότων όπως συμπόσια,ημερίδες,συνέδρια , επιμέλεια εκθέσεων και εκδόσεων, παρουσιάσεις,συναντήσεις τέχνης και Φεστιβάλ σε συνεργασία με Δήμους, Νομαχίες,Πρεσβείες,Υπουργεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Διδάσκει ζωγραφική, δημοσιογραφία και ιστορία τέχνης.
Συχνά είναι εισηγητής σε διεθνή συνέδρια τέχνης και μέλος σε επιτροπές, εταιρείες, σωματεία, ομοσπονδίες, συνδέσμους και ενωσεις μεταξύ άλλων της ΕΣΠΗΤ .
Εχει αναπτύξει γόνιμη δυναμική, αγωνιστική, πολιτιστική, συνδικαλιστική και πολιτική δράση.
Εχει τιμηθεί για τη προσφορά του από επιστημονικούς και άλλους φορείς,από Πρεσβείες και Προξενεία ξένων Κρατών.Μεταξύ άλλων το 2009 τιμήθηκε με το παράσημο του Αξιωματικού του Τάγματος του Αγίου Λαζάρου της Ιερουσαλήμ και
το 2010 με το Αριστείο Προσφοράς 2010.Αναφορές για τη παρουσία του υπάρχουν σε εκδόσεις και σε site του Ιnternet.Θεωρείτε Διεθνής Ιστορικός Τέχνης.
Exει επισκευθεί τις πέντε ηπείρους.
Ανήκει σε διεθνή δίκτυα διανοουμένων που εχουν αποστολή τη διατήρηση της ειρήνης στο κόσμο μέσα από τη σχέση του ανθρώπου με τη Τέχνη και στο κύκλο των πνευματικών ανθρώπων της Διεθνούς Τεκτονικής Εταιρείας των ΙLLUMINATI.
Προέρχεται απο οικογένεια οπλαρχηγών του 1821,Μακεδονομάχων,αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης ,της Δημοκρατίας και ευεργετών του Εθνους.
Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες και Δημόσια Διοίκηση στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και εκανε διδακτορικό στα ΜΜΕ.Σπούδασε Ζωγραφική, Θεωρία και Ιστορία τέχνης στη Σχολή Καλών Τεχνών της Κοπεγχάγης και Δημοσιογραφία στο Ίδρυμα Μπότση και στη σχολή του Antenna. Έχει παρακολουθήσει ιστορία τέχνης και ζωγραφική σε σχολές της Αμερικής,της Αγγλίας,της Βουλγαρίας, της Γερμανίας,της Ιταλίας,της Ουγγαρίας ,της Τσεχίας.
Εργάστηκε ως σύμβουλος πολιτιστικών σχέσεων και επικοινωνιολόγος σε πολιτιστικούς οργανισμούς, ως επιστημονικός συνεργάτης και σύμβουλος δημοσίων σχέσεων και επικοινωνίας σε Διεθνή Ιδρύματα και σε γραφεία πολιτικών.
Έχει γράψει μέχρι σήμερα 6 βιβλία: "Η αισθητική ενατένιση του Κ. Ευαγγελάτου ’’(2001), ‘’Στιγμές του χρώματος’’ (2002), ‘’Μεταίχμιο εικαστικής λύσης’’ (2003), ’’Συνειδησιακές ρήσεις’’ (2008), ’’Συνειδησιακές ρήσεις’’ ανανεωμένη έκδοση,(2009)''Γιάννης Κουτσοχέρας-Ο ηθοπλάστης διανοούμενος της πολιτικής συνείδησης'' (2010).
Εχει γράψει 16 θεατρικά έργα: ’’Η άλλη πλευρά εί ναι πάντα το τίποτα’’ (1982), ‘’Ήταν ψεύτικη αγάπη’’ (1985), ‘’Το πάνω δωμάτιο" (1988), ‘’Πού είναι το χαρτί;’’ (1989), ’’Οσμή από γλυκό’’
(1993),''Yπόθεση παγκαρίου'' 1994 ‘’Παράξενη γυναίκα’’ (1996), ‘’Πορεία πάθους’’ (1998), ‘’Σκέψη συνείδησης’’ ( 1999), ‘’Μέσα στο χρυσό κουτί’’( 2000), ‘’Περιμένοντας και το δεύτερο’’ (2001), ‘’Όχι αμοιβαία έλξη’’ (2003), ‘’Η πρώτη λαμπερή μέρα’’ (2004), ‘’Άνοιξε αυτή τη πόρτα’’ ( 2006), ‘’Αν έρθει πάλι εκείνος’’(2007),’’Περιμένο- τας το …Πίντερ’’(2009), βασισμένο σε βιβλίο της Χριστίνας Φλώρου Τα θεατρικά έργα του έχουν ανέβει με επιτυχία στο Θέατρο.
Τη περίοδο1996-2010 συνεργάστηκε με τον εκδοτικό και διαδυκτιακό όμιλο του Ιωάννη Βέλλη.
Τη περίοδο 2004-2010 ήταν καλλιτεχνικός Διευθυντής και επιστημονικός σύμβουλος του εικαστικού θεσμού "Τέχνης Φλόγα" του Υπουργείου Πολιτισμού.
Από το 2007 είναι επιστημονικός σύμβουλος του Διεθνούς Μουσείου Σύγχρονης τέχνης''Βασίλης Χαλκιδιώτης ''της Ιταλίας.
Εχει επιμεληθει πολλές από τις πιο σημαντικές εκθέσεις των τελευταίων χρόνων και είναι ο ανθρωπος στον οποίο οφείλουν την καλλιτεχνική ύπαρξη και υπόσταση τους αρκετοί δημιουργοί.
Εκθέτει συχνά εικαστικά έργα του στην Ελλάδα και στο Εξωτερικό και έχει λάβει επιδοκιμαστικά εγκώμια από επιφανείς κριτικούς.
Εργάζεται ως κριτικός τέχνης σε εφημερίδες, περιοδικά,στο ραδιόφωνο και στη τηλεόραση και ως σύμβουλος τέχνης.
Είναι Πρόεδρος της Πολιτιστικής Εταιρείας ''Καιροί
Δράσης''' που ιδρύθηκε σε συνεργασία με τον
Ακαδημαικό-καθηγητή Νικόλαο Λάο και δραστηριοποιήτε στη διοργάνωση πολιτιστικών γεγονότων όπως συμπόσια,ημερίδες,συνέδρια , επιμέλεια εκθέσεων και εκδόσεων, παρουσιάσεις,συναντήσεις τέχνης και Φεστιβάλ σε συνεργασία με Δήμους, Νομαχίες,Πρεσβείες,Υπουργεία στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Διδάσκει ζωγραφική, δημοσιογραφία και ιστορία τέχνης.
Συχνά είναι εισηγητής σε διεθνή συνέδρια τέχνης και μέλος σε επιτροπές, εταιρείες, σωματεία, ομοσπονδίες, συνδέσμους και ενωσεις μεταξύ άλλων της ΕΣΠΗΤ .
Εχει αναπτύξει γόνιμη δυναμική, αγωνιστική, πολιτιστική, συνδικαλιστική και πολιτική δράση.
Εχει τιμηθεί για τη προσφορά του από επιστημονικούς και άλλους φορείς,από Πρεσβείες και Προξενεία ξένων Κρατών.Μεταξύ άλλων το 2009 τιμήθηκε με το παράσημο του Αξιωματικού του Τάγματος του Αγίου Λαζάρου της Ιερουσαλήμ και
το 2010 με το Αριστείο Προσφοράς 2010.Αναφορές για τη παρουσία του υπάρχουν σε εκδόσεις και σε site του Ιnternet.Θεωρείτε Διεθνής Ιστορικός Τέχνης.
Exει επισκευθεί τις πέντε ηπείρους.
Ανήκει σε διεθνή δίκτυα διανοουμένων που εχουν αποστολή τη διατήρηση της ειρήνης στο κόσμο μέσα από τη σχέση του ανθρώπου με τη Τέχνη και στο κύκλο των πνευματικών ανθρώπων της Διεθνούς Τεκτονικής Εταιρείας των ΙLLUMINATI.
Σάββατο 5 Ιουνίου 2010
Παρασκευή 4 Ιουνίου 2010
ΚΡΙΤΙΚΗ ΓΙΑ ΤΗ ΠΟΊΗΣΗ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΠΕΤΜΕΖΑ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ
ΒΙΒΛΙΟΚΡΙΤΙΚΉ του ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΠΑΡΑΣΚΕΥΑ
στην εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ της Γερμανίας
''ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΚΕΣ ΡΗΣΕΙΣ'' του ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΠΕΤΜΕΖΑ
Με αφορμή την έκδοση της νέας ποιητικής δουλειάς του Λεόντιου Πετμεζά η εφημερίδα μας παρουσιάζει μέσω του συνεργάτη της Στέφανου Παρασκευά αποσπάσματα ,ανάλυση του έργου του και ένα σύντομο βιογραφικό του.
Ο Λεόντιος Πετμεζάς είναι ιστορικός τέχνης και δημοσιογράφος. Σπούδασε ιστορία της τέχνης στην Κοπεγχάγη και στο ινστιτούτο τεχνών της Σόφιας. Έχει ακόμη παρακολουθήσει ιστορία της τέχνης σε σχολές της Αμερικής της Αγγλίας και της Τσεχίας. Επιμελείται και διοργανώνει εκθέσεις και πολιτιστικά γεγονότα , συμπόσια, ημερίδες , συνέδρια και φεστιβάλ σε συνεργασία με Υπουργεία , Δήμους , Κοινότητες και Πρεσβείες. Από το 2004 είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του εικαστικού θεσμού¨ΤΕΧΝΗΣ ΦΛΟΓΑ.Έχει γράψει 3 βιβλία και 13 θεατρικά έργα. Την ποιητική του συλλογή προλογίζει η ηθοποιός Άννα Φόνσου.
Ακολουθούν αποσπάσματα της ποιητικής του συλλογής.
Η ώρα ασυλλόγιστα
είπε το νέο στην ημέρα
η μέρα το μετέδωσε
αδύναμα στο χρόνο
ο χρόνος ασυναίσθητα
στις παρυφές του αιώνα.
……………………..
Ο αθώος ένοχος με ένστικτο προκλητικά
σε κάποια στιγμή της επόμενης μέρας
κέρδισε μια σταγόνα ακτίνας στον κύκλο του ήλιου
κυνηγώντας τα μαδημένα φτερά των αγγέλων.
……………………………
Στην καυτή επίγεια έρημο του σήμερα
δεν υπάρχει πηγή ούτε όαση.
Το άγαλμα της ασυνείδητης πίστης
ήταν κρυστάλλινο και έσπασε…
Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ''Συλλογές'' του Αργύρη Βουρνά σε τρίτη έκδοση το ποιητικό βιβλίο, το 4ο κατά σειρά του ιστορικού τέχνης Λεόντιου Πετμεζά, με τίτλο ''Συνειδησιακές ρήσεις''.
Προηγήθηκαν τα βιβλία ''Η αισθητική ενατένιση'' 2001,''Στιγμές του χρώματος'' 2002 και ''Μεταίχμιο εικαστικής λύσης'' 2003 .
Το ύφος του ποιητή αποτέλεσμα μακροχρόνιας γόνιμης ενασχόλησης με το ποιοτικό γράψιμο λειτουργεί και εδώ σαν εργαλείο που συνδράμει στη μορφολογική μέθη των ποιητικών επεμβάσεων παρατηρεί στο πρόλογο του βιβλίου η ηθοποιός Αννα Φόνσου. H ιδιαιτερότητα στις κινήσεις των αναφερόμενων τάσεων φαίνετε και στην επιλογή των ποιημάτων της συλλογής που έγινε από τη φιλόλογο Σοφία Πετμεζά. Η συνειδητή γνώση του ποιητή μας εμφανίζει κάθε τόσο διαβάζοντας τα ποιήματα ένα ακόμη άγνωστο μέρος της ψυχής του επισημαίνουν σημαντικοί πνευματικοί άνθρωποι όπως η Διδώ Σωτηρίου, επίκαιρη στις μέρες λόγω της παρουσίασης σε τηλεοπτικό σήριαλ του μυθιστορήματος της τα ''Ματωμένα χώματα'', η Έλλη Αλεξίου, η Λιλίκα Νάκου η Μαρία Ιορδανίδου, ο Νικηφόρος Βρεττάκος, ο Τάσος Αθανασιάδης, η Λιλή Ζωγράφου και ο Γιάννης Κουτσοχέρας που κείμενα τους συνυπάρχουν στο βιβλίο. Η εμπεριστατωμένη μορφή της γραφής του ποιητή , επιτρέπει στην σχεδιαστική τονικότητα των σχεδίων του καλλιτέχνη Μιχαήλ Ρωμανού που συμπληρώνουν τα ποιήματα να διαπερνά τις εννοιολογικές καλλύψεις. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ποιητική πρόταση με πλούσια ευρηματικότητα που αναπτύσσει μια επικοινωνία μέσα από ένα συνεχή ατέλειωτο διάλογο με τους χαρακτήρες που παραθέτει. Οι ποιητικές εικόνες εμφορούνται από την ιδεολογία του αισθαντικού ρεαλισμού και φέρουν το γνωστό αγωνιστικό πνεύμα του συγγραφέα που πιστεύει στρατευμένα στην αντιρησσιακή κοινωνική συνείδηση της λύσης. Η πολιτική τοποθέτηση του είναι υπεράνω των συνηθισμένων προτύπων και γίνεται η επιλογή της ανθρώπινης κλίμακας που είναι ενδεικτική για το είδος αυτών των ταξιδιών, των υπερρεαλιστικών σε απαιτήσεις και ματιέρα. Αυτό που προκύπτει στο μυαλό του αναγνώστη διαβάζοντας τη συλλογή είναι η συνεχόμενη αυτοάμυνα του ποιητή . Με εντάσεις τα στοιχεία που εμπεριέχει ενορχηστρώνουν και δεν αποκλείουν αλλά περικλείουν τη σοβαρότητα. Χωρίς να επαναλαμβάνεται με ιδιαίτερες υφέσεις κατορθώνει να καταγράψει και να αποδώσει αναπόσπαστα ένα μοναδικό διακοσμητικό φουτουρισμό με αξεπέραστη πρωτοπορία . Άλλωστε η εμπειρία του ποιητή στη μορφοποίηση της πιθανολογίας δανείζεται στοιχεία από το χώρο της βιωματικής μνήμης τα οποία αναπλάθει , πολλαπλασιάζει και βαθμιαία αναπαριστά ικανοποιητικά και ανάλογα με φιλτράρισμα. Ο ποιητής απόλυτα παρεπιδημεί έντονα και συνυπάρχει με την αίσθηση του ορατού και του ονειρικού αποτελέσματος. Αξίζει να αναφέρουμε τι έγραψαν κορυφαίοι άνθρωποι των γραμμάτων ,άνθρωποι που σημάδεψαν με το πέρασμα τους το περασμένο αιώνα για την ποιητική γραφή του Λεόντιου Πετμεζά:
ΔΙΔΏ ΣΩΤΗΡΙΟΥ:.. Με συλλογισμό, υπαρξιακή αγωνία και στάση συμμετοχικότητας σχηματοποιεί προσωπικές σκιαγραφήσεις της ψυχής. Οδηγεί τον αναγνώστη προσανατολίζοντας τον στα μονοπάτια μιας μαγευτικής ατμόσφαιρας γεμάτης αλήθεια και ευπρέπεια...
ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ: . Η γραφή του συγκινεί μέσα από μια μεστή και ώριμη σκέψη. Είναι κάτοχος ιδιότυπων εκφραστικών μέσων. Γόνιμα πραγματοποιεί την προυπόθεση για την ποιητική ακεραιότητα...
ΛΙΛΙΚΑ ΝΑΚΟΥ : ..Η ποίηση του με ειλικρίνεια και αυθορμητισμό συμπληρώ νεται με αισιόδοξη μουσικότητα, στοχαστικό ρυθμό προσγειωμένη άποψη, ανωτερότητα, ύφος και ήθος....
ΜΑΡΙΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ: ... Πρoσφέρει το απαύγασμα μιας αυθεντικής ιδεαλιστικής ψυχής ,συμπάσχει με τις περιπέτειες της ανθρώπινης μοίρας. Πένα αξιόλογη που θα έχει συνέχεια στο χρόνo..
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ:...Mε παραστατικότητα αγγίζει θέματα καθημερινά στα οποία δεσπόζει η ανθρώπινη φιγούρα σε εκτεταμένες αναφορές με απόλυτα δια νοητική κατεύθυνση και υφή ....
ΤΑΣΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ:.. Με έντεχνο μέτρο, αφαιρετικό, εκφράζει θέσεις και απόψεις ενός συγκροτημένου, εδαφικού γράφοντος.
Ανατρέπει ποιητικά κάθε υπάρχον κρατούν φθαρμένο ιδεολόγημα...
ΛΙΛΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ:. Πολιτικοποιημένη ποίηση με σημειολογική θεατρικότητα αλλά και εικαστική προοπτική ,με νοήματα που αφορούν κάθε συνειδητοποιημένο και μυημένο στην ευαισθησία αναγνώστη..
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΧΕΡΑΣ: ...Mε ζηλευτή αγνότητα εμβαθύνει στην ομορφιά της υγιούς ψυχής διανθίζοντας ακατάλυτα την ελπίδα.
Οι ''Συνειδησιακές ρήσεις'' είναι μια ποιητική κατάθεση ανατρεπτική και αιρετική πολιτικά με αρκετές μυστηριώδεις και μυστικιστικές αλλά και πεφωτισμένες από κλίσεις που εκφράζονται αναμφίβολα μέσα από ένα όχι και τόσο εύκολο τρόπο γραφής .Διαβάζοντας τις σελίδες του βιβλίου γρήγορα αντιλαμβανόμαστε πως πρόκειται για ένα ενδιαφέρον εκπόνημα που η απόλυτη γραφή του αποτελεί μια ανατομία στην άγνωστη ανθρώπινη φύση με καταβολές που έχουν διάσταση . Με καθολικά μαγευτική ατμόσφαιρα στην απόδοση των καταστάσεων ο ποιητής αφήνει να ευδοκιμεί κάθε τι που υιοθετεί οράματα και εκθέτει στάσεις ζωής που θα μπορούσαν ωστόσο να συμβούν σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Θέτοντας την ελπίδα ως βάση στη πορεία της υπόθεσης που κινείται, εισχωρεί, φωτίζει και αναλύει με διόλου αρμονικό τρόπο μια σχετική αυτονομία που διαχέεται από ένα πέπλο ευρισκόμενο σε ένα κλίμα ανοίγματος και διόδου στο χώρο της ψυχής. Χωρίς επιτηδευμένους συμβολισμούς ο ρόλος του συγκεκριμένου ποιητή είναι καθοριστικός και παιδαγωγικός στη πλοκή αλλά ωστόσο χωρίς δραματοποιήσεις ενώ επιτρέπει στη γόνιμη φαντασία του να ντύσει τις γυμνές και οριστικές ώρες με τη κατάκτηση της ουσίας από άψογα μορφικά μοτίβα . Ανατρέποντας συχνά το απατηλό και φθαρμένο κρατούν ιδεολόγημα με τρόπο εφικτό πασχίζει διαρκώς για κάτι πιο λαμπερό σε διαμέτρημα. Στο στοχασμό του διακρίνεται και διαφαίνεται η πολιτικότητα της ζήτησης των λύσεων που φέρνει κοντά την ύψιστη δίνη του ελπιδοφόρου ουμανισμού μακριά από θρησκιακές και θεολογικές κλήσεις. Ο ποιητής σκιαγραφείτε σε κάθε σελίδα με γραμμή προοπτικής. Παρατηρεί την ένταση των μεταπλάσεων, των αντιφάσεων, των εντρυφύσεων, των αμφίρροπων και αντίρροπων δυνάμεων που πολύστροφα και αξιοσημείωτα έρχονται σε δυναμική επαφή και κομίζουν απαντήσεις όχι επιφανειακές. Υπογραμμίζει καίρια, αυτονόητα και με λιτότητα μέσων την αίσθηση της θέασης και της θέσης. Προβάλει μορφοποιήσεις ενώ προχωρά πέρα από τη συμβολικότητα της υφής των πρω ταρχικών στοιχείων ,προτύπων και δεδομένων .Η επιλογή των ποιημάτων από τη Σοφία Πετμεζά εντείνει και εντάσει την κυριαρχία της φαντασίας που ως ύλη είναι ονειρική και μεταλλάσει την προσωπική ευαισθησία του ποιητή μέσα από ιδιότυπους συνειρμούς εμπνεύσεων. Στη διάρκεια της διευθέτησης κάθε διεργασίας του κάποια στιγμή υιοθετείτε εξ ολοκλήρου το ύφος της ωδής και το κατ εξοχήν ιδίω μα της αλήθειας. Με δυνατότητα εκλογής κατατάσσει αντικειμενικά την ταύτιση στη πρόθεση και στη βίωση των περιστάσεων σαν αντιστάθμισμα στη δυνατότητα της ολοκαύτωσης που εξασφαλίζει τον υποστατικό και υπερβατικό ρόλο προωθώ ντας την αναστροφή του υποκατάστατου. Στη προέκταση των ποιητικών του θέσεων ο Λεόντιος Πετμεζάς σαρκάζει το ενδεχόμενο των μεταμορφώσεων, των μετα λλαγών και των μεταλλάξεων του αυτοειδώλου που όχι εξεζητημένα παραμένει ριζικά αναλλοίωτο σε ολες τις σελίδες του βιβλίου. Μας υπενθυμίζει πως η σοβαρότητα δε σημαίνει και σοφία ενώ μιλά για το πάθος που εκπέμπει και λειτουργεί σαν αφορμή ,έναυσμα και πρόσχημα για εννοιολογικές ασκήσεις χωρίς να αφήνει το αποτέλεσμα να αφαιρεί γόνιμα στοιχεία από το ειδικό βάρος της γήινης στόφας. Ανασυνθέτει το προσωπικό όραμα και κάπου στο βάθος εμφανίζει το αγγελικό και το μαύρο φως των προσώπων και των καταστάσεων. Ο ποιητής παρηγορεί την οδύνη, καθώς συνταιριάζει το δράμα μέσα από τις ρήσεις και καθρεπτίζει την επιβεβαίωση επιχειρώντας μια έξοδο όχι σιωπηλή. Με πειστικότητα και ανάταση διατυπώνει επαρκείς γνώμες που αναφέρονται σε συναρτήσεις, επαληθεύσεις και αναλύσεις με ορθολογικές προσβάσεις . Πρόκειται για μια σχηματοποίηση, για μια ένατένιση και επανατένιση που δεν μεταβάλει τον αρχικό ιστό αλλά συντάσσεται σε ένα κρεσέντο ανασυγκρότησης με άναλγες λύσεις. Η πρόσληψη της πραγματικότητας με απόδοση συμπορεύεται σε μέγιστο βαθμό με την ερμηνεία σε συνθήκες διερμήνευσης. Τελειώνοντας το διάβασμα του βιβλίου ο αναγνώστης έχει αφομοιώσει και αποκομίσει τη θεματολογία του κάθε ποιήματος ξεχωριστά και έχει κατάλάβει πως λειτουργεί ο γράφων. Ο ακατάπαυστος συνειρμός της ενέργειας της φωνής από το χρόνο και τον τόπο, η εξερεύνηση σε βάθος των στοιχείων και η δυνατότητα επίγνωσης της διαδικασίας της διανοητικής επικοινωνίας εμψυχώνει κάθε ποιητική πρόταση. Στον αναγνώστη ασκεί μεγάλη έλξη η όχι πρωτότυπη φιγούρα του μέσου προβληματισμένου ανθρώπου που ζει όμως μακριά από μεταφυσικές φιλοσοφικές η θεοτικές ερμηνείες . Ο Λεόντιος Πετμεζάς θεωρεί την διαδικασία καταγραφής του αιώνιου ανθρώπου σαν βάση σ' ένα περιβάλλον για το οποίο αισθάνεται επιλεγμένα κάποια έντονη αποστασιοποίηση . Η ποιητική απόδοση του κερδίζει έδαφος στο προσωπικό χώρο του αναγνώστη ως ξεχωριστή περίπτωση που ατέρμονα και αβίαστα γίνεται μέρος ενός παραμυθιού με ορισμούς που έ χουν περάσει από διαφορετικά μεταξύ τους στάδια και κατέληξαν σε ένα συγκεκριμένο τρόπο διεξαγωγής. Ο ποιητής συχνά παραλλάσσετε πεσιμιστικά και δεν προσφεύγει σε γλαφυρούς λυρισμούς αλλά σε στίχους στους οποίους το στίλβον υπερισχύει του νοήματος. Γίνεται η ατραπός για μια όχι μόνο πιθανολογούμενη γοητεία που σίγουρα σκοπεύει στην ιδιωτική αποφθεγματικότητα των δημιουργημάτων . Αναμφίβολα προσεγγίζει πολλαπλά νοήματα που θυμίζουν παρατακτικές παραστάσεις, τονισμένες σε κύκλους όπου η παρουσία της έρευνας απεικονίζει τη ζωντάνια . Η προσωπική θέση του απέναντι στα δρώμενα όπως και στην συνειδητοποίηση υπάρχει για να αποφευχθεί η επερχόμενη ήττα. Το βιβλίο ερευνά τη ψυχοσύνθεση του σημερινού ανθρώπου μέσα από τους έντονους κοινωνικούς προβληματισμούς που δημιουργεί η πραγματικότητα. Οι επενδύσεις του ποιητή σε αφηγηματικότητα διεισδύουν σταδιακά και αμετακίνητα σε στίχους που έντεχνα ξεφεύγουν επιτρέποντας να αυτοαναλύεται με βοηθό τις πηγές της νόησης. Στο βάθος των ποιητικών υποθέσεων έχουν εξασφαλίσει την απέραντη καταλυτικότητα του αντικαθρεπτίσματος. Επίσης το επίκαιρο αντιμιλιταριστικό και αντιρρησιακό πολιτικό και κοινωνικό στοιχείο διάχυτο με επιγραμματικότητα, γλαφυρότητα αλλά και σεμνότητα ενυπάρχει δυναμικά στο βιβλίο και αναμφίβολα αποτελεί αξιέπαινη πράξη . Διαχειρίζεται καθ ύλη τον ανθρώπινο παράγοντα που ιδιωτεύει, ενώ αγκαλιάζει ευρύτερα τη συνέπεια . Μελετά το προσωπικό κέρδος ως μέτρημα της προϊούσας θεματικής στάσης. Η διαδρομή του γίνεται επωδός σε επίπεδο ιδιοσυγκρασίας και αρχών και εκφράζει τη περιπέτεια του στην οποία η νοσταλγία αναγιγνώσκεται και ανακοινώνεται ως επιστροφή στην ιερότητα της οντότητας που ωστόσο δεν εκτοπίζει την ονειροπόληση και τη φαντασίωση. Ο εκκωφαντικός αχός της αποτελεί προνόμιο παράλληλα με τη φαντασία . Πρόκειτε για μια άποψη που αναγγέλει την ίαση και μαζί τη χειραφέτηση. Επιφυλάσσοντας εκπλήξεις χαρισματικές .Οι στίχοι που παρατίθενται στο βιβλίο είναι κατασταλαγμένοι, έχουν φιλοδοξίες μνημειακότητας και προσφέρουν μια αντιστοιχία από προσλαμβάνουσες στάσεις προς τον υποθάλαμο του αναγνώστη ενώ παράλληλα τείνουν ως καταστάσεις σε όποιον δανείζεται τις πιθανότητες της τέρψης που προσφέρει η ποίηση σαν ποίηση.
Μεταφέρουν κινούμενους κόσμους με υλικές θεματογραφικά απεικονίσεις ο ποιητής Λεόντιος Πετμεζάς με την απέρριτα πολιτική και αναρχική γραφή του χωρίς να κρύβει το βάθος των καταστάσεων αφήνει να αναδυθούν στη βάση της κάθε επιφάνειας μορφές παρορμήσεων και αλλεπάλληλων εσωτερικών φωνών. Επιτελεί μια μελετημένη επικοινωνία άλλοτε συμβολική και άλλοτε αφηρημένη ανάμεσα στο συνειδητό και το ασυνείδητο. Οι νοητικές εικόνες της κάθε περιγραφής του εμπλουτίζονται ωθούμενες από κάποιο ερέθισμα ενώ μορφοποιούνται στη διάσταση της υπάρχουσας πραγματικότητας που παίρνει χρώμα και χροιά από το συναίσθημα. Αυτή η στάση τη στιγμή της σύλληψης εκφράζει όψεις από σημερινά πρόσωπα .Με ερευνητική ματιά ο ποιητής παραθέτει μορφώσεις που προσφέρουν μια αντιστοιχία από τις προσλαμβάνουσες προθέσεις του δημιουργού προς τον θάλαμο των προσδοκιών . Πρόκειται για μια ποίηση μαγική που παράλληλα επιτείνει και αντικατοπτρίζει τη προσπάθεια δημιουργίας συγκινησιακών εικονίσεων. Οι αντιπαραθέσεις του εξετάζονται, αποδομούνται και στοχοποιούνται επικοδομητικά ως εκθέματα στο εύρος των αναζητήσεων της κατάστασης του πόνου, της αμφισβήτησης, και της βιωματικής αντίληψης που δένει με τη χαμένη αθωότητα σε έ να αέναο κύκλο αναφορών. Η καθαρότητα τονίζεται και μέσα από την ομοιογένεια στις ενότητες των στίχων. Η ομολογιακή κατάθεση παράλληλα με την οντολογική γνώση και την κριτική επόπτευση δικαιώνονται στο βιβλίο μέσα από τη ποιητική οντότητα και βαρύτητα του γράφοντος.
στην εφημερίδα ΑΛΗΘΕΙΑ της Γερμανίας
''ΣΥΝΕΙΔΗΣΙΑΚΕΣ ΡΗΣΕΙΣ'' του ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΠΕΤΜΕΖΑ
Με αφορμή την έκδοση της νέας ποιητικής δουλειάς του Λεόντιου Πετμεζά η εφημερίδα μας παρουσιάζει μέσω του συνεργάτη της Στέφανου Παρασκευά αποσπάσματα ,ανάλυση του έργου του και ένα σύντομο βιογραφικό του.
Ο Λεόντιος Πετμεζάς είναι ιστορικός τέχνης και δημοσιογράφος. Σπούδασε ιστορία της τέχνης στην Κοπεγχάγη και στο ινστιτούτο τεχνών της Σόφιας. Έχει ακόμη παρακολουθήσει ιστορία της τέχνης σε σχολές της Αμερικής της Αγγλίας και της Τσεχίας. Επιμελείται και διοργανώνει εκθέσεις και πολιτιστικά γεγονότα , συμπόσια, ημερίδες , συνέδρια και φεστιβάλ σε συνεργασία με Υπουργεία , Δήμους , Κοινότητες και Πρεσβείες. Από το 2004 είναι καλλιτεχνικός διευθυντής του εικαστικού θεσμού¨ΤΕΧΝΗΣ ΦΛΟΓΑ.Έχει γράψει 3 βιβλία και 13 θεατρικά έργα. Την ποιητική του συλλογή προλογίζει η ηθοποιός Άννα Φόνσου.
Ακολουθούν αποσπάσματα της ποιητικής του συλλογής.
Η ώρα ασυλλόγιστα
είπε το νέο στην ημέρα
η μέρα το μετέδωσε
αδύναμα στο χρόνο
ο χρόνος ασυναίσθητα
στις παρυφές του αιώνα.
……………………..
Ο αθώος ένοχος με ένστικτο προκλητικά
σε κάποια στιγμή της επόμενης μέρας
κέρδισε μια σταγόνα ακτίνας στον κύκλο του ήλιου
κυνηγώντας τα μαδημένα φτερά των αγγέλων.
……………………………
Στην καυτή επίγεια έρημο του σήμερα
δεν υπάρχει πηγή ούτε όαση.
Το άγαλμα της ασυνείδητης πίστης
ήταν κρυστάλλινο και έσπασε…
Κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ''Συλλογές'' του Αργύρη Βουρνά σε τρίτη έκδοση το ποιητικό βιβλίο, το 4ο κατά σειρά του ιστορικού τέχνης Λεόντιου Πετμεζά, με τίτλο ''Συνειδησιακές ρήσεις''.
Προηγήθηκαν τα βιβλία ''Η αισθητική ενατένιση'' 2001,''Στιγμές του χρώματος'' 2002 και ''Μεταίχμιο εικαστικής λύσης'' 2003 .
Το ύφος του ποιητή αποτέλεσμα μακροχρόνιας γόνιμης ενασχόλησης με το ποιοτικό γράψιμο λειτουργεί και εδώ σαν εργαλείο που συνδράμει στη μορφολογική μέθη των ποιητικών επεμβάσεων παρατηρεί στο πρόλογο του βιβλίου η ηθοποιός Αννα Φόνσου. H ιδιαιτερότητα στις κινήσεις των αναφερόμενων τάσεων φαίνετε και στην επιλογή των ποιημάτων της συλλογής που έγινε από τη φιλόλογο Σοφία Πετμεζά. Η συνειδητή γνώση του ποιητή μας εμφανίζει κάθε τόσο διαβάζοντας τα ποιήματα ένα ακόμη άγνωστο μέρος της ψυχής του επισημαίνουν σημαντικοί πνευματικοί άνθρωποι όπως η Διδώ Σωτηρίου, επίκαιρη στις μέρες λόγω της παρουσίασης σε τηλεοπτικό σήριαλ του μυθιστορήματος της τα ''Ματωμένα χώματα'', η Έλλη Αλεξίου, η Λιλίκα Νάκου η Μαρία Ιορδανίδου, ο Νικηφόρος Βρεττάκος, ο Τάσος Αθανασιάδης, η Λιλή Ζωγράφου και ο Γιάννης Κουτσοχέρας που κείμενα τους συνυπάρχουν στο βιβλίο. Η εμπεριστατωμένη μορφή της γραφής του ποιητή , επιτρέπει στην σχεδιαστική τονικότητα των σχεδίων του καλλιτέχνη Μιχαήλ Ρωμανού που συμπληρώνουν τα ποιήματα να διαπερνά τις εννοιολογικές καλλύψεις. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα ποιητική πρόταση με πλούσια ευρηματικότητα που αναπτύσσει μια επικοινωνία μέσα από ένα συνεχή ατέλειωτο διάλογο με τους χαρακτήρες που παραθέτει. Οι ποιητικές εικόνες εμφορούνται από την ιδεολογία του αισθαντικού ρεαλισμού και φέρουν το γνωστό αγωνιστικό πνεύμα του συγγραφέα που πιστεύει στρατευμένα στην αντιρησσιακή κοινωνική συνείδηση της λύσης. Η πολιτική τοποθέτηση του είναι υπεράνω των συνηθισμένων προτύπων και γίνεται η επιλογή της ανθρώπινης κλίμακας που είναι ενδεικτική για το είδος αυτών των ταξιδιών, των υπερρεαλιστικών σε απαιτήσεις και ματιέρα. Αυτό που προκύπτει στο μυαλό του αναγνώστη διαβάζοντας τη συλλογή είναι η συνεχόμενη αυτοάμυνα του ποιητή . Με εντάσεις τα στοιχεία που εμπεριέχει ενορχηστρώνουν και δεν αποκλείουν αλλά περικλείουν τη σοβαρότητα. Χωρίς να επαναλαμβάνεται με ιδιαίτερες υφέσεις κατορθώνει να καταγράψει και να αποδώσει αναπόσπαστα ένα μοναδικό διακοσμητικό φουτουρισμό με αξεπέραστη πρωτοπορία . Άλλωστε η εμπειρία του ποιητή στη μορφοποίηση της πιθανολογίας δανείζεται στοιχεία από το χώρο της βιωματικής μνήμης τα οποία αναπλάθει , πολλαπλασιάζει και βαθμιαία αναπαριστά ικανοποιητικά και ανάλογα με φιλτράρισμα. Ο ποιητής απόλυτα παρεπιδημεί έντονα και συνυπάρχει με την αίσθηση του ορατού και του ονειρικού αποτελέσματος. Αξίζει να αναφέρουμε τι έγραψαν κορυφαίοι άνθρωποι των γραμμάτων ,άνθρωποι που σημάδεψαν με το πέρασμα τους το περασμένο αιώνα για την ποιητική γραφή του Λεόντιου Πετμεζά:
ΔΙΔΏ ΣΩΤΗΡΙΟΥ:.. Με συλλογισμό, υπαρξιακή αγωνία και στάση συμμετοχικότητας σχηματοποιεί προσωπικές σκιαγραφήσεις της ψυχής. Οδηγεί τον αναγνώστη προσανατολίζοντας τον στα μονοπάτια μιας μαγευτικής ατμόσφαιρας γεμάτης αλήθεια και ευπρέπεια...
ΕΛΛΗ ΑΛΕΞΙΟΥ: . Η γραφή του συγκινεί μέσα από μια μεστή και ώριμη σκέψη. Είναι κάτοχος ιδιότυπων εκφραστικών μέσων. Γόνιμα πραγματοποιεί την προυπόθεση για την ποιητική ακεραιότητα...
ΛΙΛΙΚΑ ΝΑΚΟΥ : ..Η ποίηση του με ειλικρίνεια και αυθορμητισμό συμπληρώ νεται με αισιόδοξη μουσικότητα, στοχαστικό ρυθμό προσγειωμένη άποψη, ανωτερότητα, ύφος και ήθος....
ΜΑΡΙΑ ΙΟΡΔΑΝΙΔΟΥ: ... Πρoσφέρει το απαύγασμα μιας αυθεντικής ιδεαλιστικής ψυχής ,συμπάσχει με τις περιπέτειες της ανθρώπινης μοίρας. Πένα αξιόλογη που θα έχει συνέχεια στο χρόνo..
ΝΙΚΗΦΟΡΟΣ ΒΡΕΤΤΑΚΟΣ:...Mε παραστατικότητα αγγίζει θέματα καθημερινά στα οποία δεσπόζει η ανθρώπινη φιγούρα σε εκτεταμένες αναφορές με απόλυτα δια νοητική κατεύθυνση και υφή ....
ΤΑΣΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΑΔΗΣ:.. Με έντεχνο μέτρο, αφαιρετικό, εκφράζει θέσεις και απόψεις ενός συγκροτημένου, εδαφικού γράφοντος.
Ανατρέπει ποιητικά κάθε υπάρχον κρατούν φθαρμένο ιδεολόγημα...
ΛΙΛΗ ΖΩΓΡΑΦΟΥ:. Πολιτικοποιημένη ποίηση με σημειολογική θεατρικότητα αλλά και εικαστική προοπτική ,με νοήματα που αφορούν κάθε συνειδητοποιημένο και μυημένο στην ευαισθησία αναγνώστη..
ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΧΕΡΑΣ: ...Mε ζηλευτή αγνότητα εμβαθύνει στην ομορφιά της υγιούς ψυχής διανθίζοντας ακατάλυτα την ελπίδα.
Οι ''Συνειδησιακές ρήσεις'' είναι μια ποιητική κατάθεση ανατρεπτική και αιρετική πολιτικά με αρκετές μυστηριώδεις και μυστικιστικές αλλά και πεφωτισμένες από κλίσεις που εκφράζονται αναμφίβολα μέσα από ένα όχι και τόσο εύκολο τρόπο γραφής .Διαβάζοντας τις σελίδες του βιβλίου γρήγορα αντιλαμβανόμαστε πως πρόκειται για ένα ενδιαφέρον εκπόνημα που η απόλυτη γραφή του αποτελεί μια ανατομία στην άγνωστη ανθρώπινη φύση με καταβολές που έχουν διάσταση . Με καθολικά μαγευτική ατμόσφαιρα στην απόδοση των καταστάσεων ο ποιητής αφήνει να ευδοκιμεί κάθε τι που υιοθετεί οράματα και εκθέτει στάσεις ζωής που θα μπορούσαν ωστόσο να συμβούν σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου. Θέτοντας την ελπίδα ως βάση στη πορεία της υπόθεσης που κινείται, εισχωρεί, φωτίζει και αναλύει με διόλου αρμονικό τρόπο μια σχετική αυτονομία που διαχέεται από ένα πέπλο ευρισκόμενο σε ένα κλίμα ανοίγματος και διόδου στο χώρο της ψυχής. Χωρίς επιτηδευμένους συμβολισμούς ο ρόλος του συγκεκριμένου ποιητή είναι καθοριστικός και παιδαγωγικός στη πλοκή αλλά ωστόσο χωρίς δραματοποιήσεις ενώ επιτρέπει στη γόνιμη φαντασία του να ντύσει τις γυμνές και οριστικές ώρες με τη κατάκτηση της ουσίας από άψογα μορφικά μοτίβα . Ανατρέποντας συχνά το απατηλό και φθαρμένο κρατούν ιδεολόγημα με τρόπο εφικτό πασχίζει διαρκώς για κάτι πιο λαμπερό σε διαμέτρημα. Στο στοχασμό του διακρίνεται και διαφαίνεται η πολιτικότητα της ζήτησης των λύσεων που φέρνει κοντά την ύψιστη δίνη του ελπιδοφόρου ουμανισμού μακριά από θρησκιακές και θεολογικές κλήσεις. Ο ποιητής σκιαγραφείτε σε κάθε σελίδα με γραμμή προοπτικής. Παρατηρεί την ένταση των μεταπλάσεων, των αντιφάσεων, των εντρυφύσεων, των αμφίρροπων και αντίρροπων δυνάμεων που πολύστροφα και αξιοσημείωτα έρχονται σε δυναμική επαφή και κομίζουν απαντήσεις όχι επιφανειακές. Υπογραμμίζει καίρια, αυτονόητα και με λιτότητα μέσων την αίσθηση της θέασης και της θέσης. Προβάλει μορφοποιήσεις ενώ προχωρά πέρα από τη συμβολικότητα της υφής των πρω ταρχικών στοιχείων ,προτύπων και δεδομένων .Η επιλογή των ποιημάτων από τη Σοφία Πετμεζά εντείνει και εντάσει την κυριαρχία της φαντασίας που ως ύλη είναι ονειρική και μεταλλάσει την προσωπική ευαισθησία του ποιητή μέσα από ιδιότυπους συνειρμούς εμπνεύσεων. Στη διάρκεια της διευθέτησης κάθε διεργασίας του κάποια στιγμή υιοθετείτε εξ ολοκλήρου το ύφος της ωδής και το κατ εξοχήν ιδίω μα της αλήθειας. Με δυνατότητα εκλογής κατατάσσει αντικειμενικά την ταύτιση στη πρόθεση και στη βίωση των περιστάσεων σαν αντιστάθμισμα στη δυνατότητα της ολοκαύτωσης που εξασφαλίζει τον υποστατικό και υπερβατικό ρόλο προωθώ ντας την αναστροφή του υποκατάστατου. Στη προέκταση των ποιητικών του θέσεων ο Λεόντιος Πετμεζάς σαρκάζει το ενδεχόμενο των μεταμορφώσεων, των μετα λλαγών και των μεταλλάξεων του αυτοειδώλου που όχι εξεζητημένα παραμένει ριζικά αναλλοίωτο σε ολες τις σελίδες του βιβλίου. Μας υπενθυμίζει πως η σοβαρότητα δε σημαίνει και σοφία ενώ μιλά για το πάθος που εκπέμπει και λειτουργεί σαν αφορμή ,έναυσμα και πρόσχημα για εννοιολογικές ασκήσεις χωρίς να αφήνει το αποτέλεσμα να αφαιρεί γόνιμα στοιχεία από το ειδικό βάρος της γήινης στόφας. Ανασυνθέτει το προσωπικό όραμα και κάπου στο βάθος εμφανίζει το αγγελικό και το μαύρο φως των προσώπων και των καταστάσεων. Ο ποιητής παρηγορεί την οδύνη, καθώς συνταιριάζει το δράμα μέσα από τις ρήσεις και καθρεπτίζει την επιβεβαίωση επιχειρώντας μια έξοδο όχι σιωπηλή. Με πειστικότητα και ανάταση διατυπώνει επαρκείς γνώμες που αναφέρονται σε συναρτήσεις, επαληθεύσεις και αναλύσεις με ορθολογικές προσβάσεις . Πρόκειται για μια σχηματοποίηση, για μια ένατένιση και επανατένιση που δεν μεταβάλει τον αρχικό ιστό αλλά συντάσσεται σε ένα κρεσέντο ανασυγκρότησης με άναλγες λύσεις. Η πρόσληψη της πραγματικότητας με απόδοση συμπορεύεται σε μέγιστο βαθμό με την ερμηνεία σε συνθήκες διερμήνευσης. Τελειώνοντας το διάβασμα του βιβλίου ο αναγνώστης έχει αφομοιώσει και αποκομίσει τη θεματολογία του κάθε ποιήματος ξεχωριστά και έχει κατάλάβει πως λειτουργεί ο γράφων. Ο ακατάπαυστος συνειρμός της ενέργειας της φωνής από το χρόνο και τον τόπο, η εξερεύνηση σε βάθος των στοιχείων και η δυνατότητα επίγνωσης της διαδικασίας της διανοητικής επικοινωνίας εμψυχώνει κάθε ποιητική πρόταση. Στον αναγνώστη ασκεί μεγάλη έλξη η όχι πρωτότυπη φιγούρα του μέσου προβληματισμένου ανθρώπου που ζει όμως μακριά από μεταφυσικές φιλοσοφικές η θεοτικές ερμηνείες . Ο Λεόντιος Πετμεζάς θεωρεί την διαδικασία καταγραφής του αιώνιου ανθρώπου σαν βάση σ' ένα περιβάλλον για το οποίο αισθάνεται επιλεγμένα κάποια έντονη αποστασιοποίηση . Η ποιητική απόδοση του κερδίζει έδαφος στο προσωπικό χώρο του αναγνώστη ως ξεχωριστή περίπτωση που ατέρμονα και αβίαστα γίνεται μέρος ενός παραμυθιού με ορισμούς που έ χουν περάσει από διαφορετικά μεταξύ τους στάδια και κατέληξαν σε ένα συγκεκριμένο τρόπο διεξαγωγής. Ο ποιητής συχνά παραλλάσσετε πεσιμιστικά και δεν προσφεύγει σε γλαφυρούς λυρισμούς αλλά σε στίχους στους οποίους το στίλβον υπερισχύει του νοήματος. Γίνεται η ατραπός για μια όχι μόνο πιθανολογούμενη γοητεία που σίγουρα σκοπεύει στην ιδιωτική αποφθεγματικότητα των δημιουργημάτων . Αναμφίβολα προσεγγίζει πολλαπλά νοήματα που θυμίζουν παρατακτικές παραστάσεις, τονισμένες σε κύκλους όπου η παρουσία της έρευνας απεικονίζει τη ζωντάνια . Η προσωπική θέση του απέναντι στα δρώμενα όπως και στην συνειδητοποίηση υπάρχει για να αποφευχθεί η επερχόμενη ήττα. Το βιβλίο ερευνά τη ψυχοσύνθεση του σημερινού ανθρώπου μέσα από τους έντονους κοινωνικούς προβληματισμούς που δημιουργεί η πραγματικότητα. Οι επενδύσεις του ποιητή σε αφηγηματικότητα διεισδύουν σταδιακά και αμετακίνητα σε στίχους που έντεχνα ξεφεύγουν επιτρέποντας να αυτοαναλύεται με βοηθό τις πηγές της νόησης. Στο βάθος των ποιητικών υποθέσεων έχουν εξασφαλίσει την απέραντη καταλυτικότητα του αντικαθρεπτίσματος. Επίσης το επίκαιρο αντιμιλιταριστικό και αντιρρησιακό πολιτικό και κοινωνικό στοιχείο διάχυτο με επιγραμματικότητα, γλαφυρότητα αλλά και σεμνότητα ενυπάρχει δυναμικά στο βιβλίο και αναμφίβολα αποτελεί αξιέπαινη πράξη . Διαχειρίζεται καθ ύλη τον ανθρώπινο παράγοντα που ιδιωτεύει, ενώ αγκαλιάζει ευρύτερα τη συνέπεια . Μελετά το προσωπικό κέρδος ως μέτρημα της προϊούσας θεματικής στάσης. Η διαδρομή του γίνεται επωδός σε επίπεδο ιδιοσυγκρασίας και αρχών και εκφράζει τη περιπέτεια του στην οποία η νοσταλγία αναγιγνώσκεται και ανακοινώνεται ως επιστροφή στην ιερότητα της οντότητας που ωστόσο δεν εκτοπίζει την ονειροπόληση και τη φαντασίωση. Ο εκκωφαντικός αχός της αποτελεί προνόμιο παράλληλα με τη φαντασία . Πρόκειτε για μια άποψη που αναγγέλει την ίαση και μαζί τη χειραφέτηση. Επιφυλάσσοντας εκπλήξεις χαρισματικές .Οι στίχοι που παρατίθενται στο βιβλίο είναι κατασταλαγμένοι, έχουν φιλοδοξίες μνημειακότητας και προσφέρουν μια αντιστοιχία από προσλαμβάνουσες στάσεις προς τον υποθάλαμο του αναγνώστη ενώ παράλληλα τείνουν ως καταστάσεις σε όποιον δανείζεται τις πιθανότητες της τέρψης που προσφέρει η ποίηση σαν ποίηση.
Μεταφέρουν κινούμενους κόσμους με υλικές θεματογραφικά απεικονίσεις ο ποιητής Λεόντιος Πετμεζάς με την απέρριτα πολιτική και αναρχική γραφή του χωρίς να κρύβει το βάθος των καταστάσεων αφήνει να αναδυθούν στη βάση της κάθε επιφάνειας μορφές παρορμήσεων και αλλεπάλληλων εσωτερικών φωνών. Επιτελεί μια μελετημένη επικοινωνία άλλοτε συμβολική και άλλοτε αφηρημένη ανάμεσα στο συνειδητό και το ασυνείδητο. Οι νοητικές εικόνες της κάθε περιγραφής του εμπλουτίζονται ωθούμενες από κάποιο ερέθισμα ενώ μορφοποιούνται στη διάσταση της υπάρχουσας πραγματικότητας που παίρνει χρώμα και χροιά από το συναίσθημα. Αυτή η στάση τη στιγμή της σύλληψης εκφράζει όψεις από σημερινά πρόσωπα .Με ερευνητική ματιά ο ποιητής παραθέτει μορφώσεις που προσφέρουν μια αντιστοιχία από τις προσλαμβάνουσες προθέσεις του δημιουργού προς τον θάλαμο των προσδοκιών . Πρόκειται για μια ποίηση μαγική που παράλληλα επιτείνει και αντικατοπτρίζει τη προσπάθεια δημιουργίας συγκινησιακών εικονίσεων. Οι αντιπαραθέσεις του εξετάζονται, αποδομούνται και στοχοποιούνται επικοδομητικά ως εκθέματα στο εύρος των αναζητήσεων της κατάστασης του πόνου, της αμφισβήτησης, και της βιωματικής αντίληψης που δένει με τη χαμένη αθωότητα σε έ να αέναο κύκλο αναφορών. Η καθαρότητα τονίζεται και μέσα από την ομοιογένεια στις ενότητες των στίχων. Η ομολογιακή κατάθεση παράλληλα με την οντολογική γνώση και την κριτική επόπτευση δικαιώνονται στο βιβλίο μέσα από τη ποιητική οντότητα και βαρύτητα του γράφοντος.
ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΔΟΚΙΜΙΟ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΠΕΤΜΕΖΑ
Aπόσπασμα από το νέο Βιβλίο του Λεόντιου Πετμεζά:''ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΥΤΣΟΧΈΡΑΣ,ο ηθοπλάστης διανοούμενος της πολιτικής συνείδησης''
Η πολιτική και κοινωνική ευσυνειδησία στη απόλυτα δημιουργική γραφή του Γιάννη Κουτσοχέρα. Ο πεφωτισμένος ποιητής μέσα από τα ποιήματα και τα πεζά του.
Η σημαίνουσα διαχρονική αναγκαιότητα του διανοούμενου,στοχαστή, ποιητή– συγγραφέα, νομικού και πολιτικού Γιάννη Κουτσοχέρα (1900-1994) ενός από τους κορυφαίους Έλληνες ποιητές στη σημερινή και αυριανή κοινωνική και πολιτιστική πραγματικότητα των πρώτων χρό νων του 21ου αιώνα που ήδη διανύουμε έγκειται στο γεγονός ότι οι παρακαταθήκες που κληροδότησε και άφησε συνειδητά στις επόμε νες μελλοντικές γενιές ως πνευματική οντότητα με συσπειρωμένη ουσίωση, ανάβλεψη και συνεκδιπλούμενο σημαινόμενο αποτελούν έναν θεράποντα παράγοντα για τον μυημένο η όχι αναγνώστη . Προκειμένου να τον εντάξουν σ’ ένα έγκριτα ομογενοποιημένο σύστη μα ύφους, ήθους και αξιών χωρίς προσχέδιο αλλά με διακειμενικό τητα, βυθοσκόπηση, σημασιολογικό περιεχόμενο, εκτιμήσεις και επι σημάνσεις που δεν προϋποθέτουν μυστηριακές περιπλανήσεις ιδεών αλλά με ανεπιτήδευτη πάντα ολιστική ειλικρίνεια και γοητευτική αθωότητα διακρίνουν και υπομνηματίζουν χώρους και τρόπους έκ φρασης του πεζού και ποιητικού λόγου. Εξομοιώνοντας επιφατικά και αποφατικά το αληθινό που διεκδικεί τη θέση του ως μοναδική αι σθητική αλήθεια, ως προμετωπίδα που διοχετεύεται, διευρύνοντας το ζήτημα της αναδρομής στην εμπειρία με δεινότητα και αδήρητη αφομοιωτική δύναμη και διδαχή.
Μέσα από μια συνεχή και αδιάλειπτη όχι υποκειμενική διαδικασία ανάλυσης του ποιητικού εξανθρωπισμού ο συγκεκριμένος ποιητής ήξερε να προτάσσει την θεωρία της λυτρωτικής επικοινωνίας ώστε ο κάθε αποδέκτης του να ευαρμόζεται, να συναρμόζεται και να βρίσκε ται ως δέκτης σε μια απόλυτα φυσιοκρατική και όχι συγκεχυμένη κατάσταση.
Πληρώντας την έννοια που εισήγαγε ο ίδιος στην επιστήμη της γρα φής τόνιζε τη βίωση και διαιώνιση της βιοποικιλότητας και της πολυ διάστατης άποψης που αποτελεί κομμάτι απ’ το τεράστιο πάζλ της πολιτικής, της λογοτεχνίας και της ποίησης.
Εισάγοντας λοιπόν αυτό το πολιτισμικό ορισμό του διανοούμενου o εικαστικός ποιητής Γιάννης Κουτσοχέρας, με πρόγραμμα και όραμα χειρίζονταν εξιδανικευμένα και προσυπόγραφα ότι εκθειαστικά συνέ δραμε σε αναδιαρθρώσεις από τον ένδον κόσμο γιατί παράλληλα στον ιδιωτικό του βίο είχε μυηθεί από πολύ νωρίς στις θετικές και ανθρωπιστικές επιστήμες.
Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και συνέχισε ανώτατες σπουδές στη Γαλλία. Στο Παρίσι στα Νομικά, τα Οικονομικά, τη Φιλοσοφία, τη Κοινωνιολογία και στη Σορβόννη στο θέατρο.
Κρίσιμη καμπή στο συνολικό συγγραφικό έργο του κατέχει η πρώτη καθαρά πολιτική μυθιστορηματική του νουβέλα και απόπειρα ψυχο γραφίας με τίτλο ‘’Ανοίχτε τις πόρτες’’ που εκδόθηκε το 1929. Το βιβλίο χωρίς στοιχεία πειραματικού και πρωτόλειου αλλά εμπειρικά τελειοποιημένου εγχειρήματος έχει τη μορφή πεζού διηγήματος με μηνυματικές και κινηματικές αναφορές, ματαιωμένους χαρακτήρες και διάθεση προτάσεων που δεν περιορίζονται στη περιγραφή αλλά εκτείνονται στην απεικόνιση. Με κριτήρια αυστηρά και απροσωπό ληπτα ιδεαλίζει, γράφει και μιλά απλά, ανοικτά, υπαινικτικά αλλά και σαρκαστικά ενδύοντας τη τέρψη των αναγνωστών με αγαστή ιστορική μνήμη, με ωραιοπρεπή ευκρίνεια και με το χάρισμα της συμπάθειας, μιας συμπάθειας για τους ανθρώπους που βρίσκονται άοπλοι και ανεφοδίαστοι ανάμεσα σε Συμπληγάδες. Όντα έρμαια απέναντι στα αρνητικά πράγματα και τα έκτροπα φαινόμενα της ζωής. Σε αυτά που συμβαίνουν στη ιδιοπαθή κοινωνία και αντικοι νωνία που τους πολιορκούν βασανιστικά και τείνουν να τους παρα σύρουν μακριά από τα υγιή τμήματα και σχήματα .
Το θέμα του υπάγεται στους νόμους της ρυθμικής εναλλαγής. Με ακράδαντη πεποίθηση τεκμηριωμένα παρεπιδημεί ως κατάσταση μυστικισμού πέρα από την επιφάνεια και τη βιτρίνα ,πίσω στο βάθος των νοημάτων όπου ο συγγραφέας διακτινώνεται, διακρι βώνεται και γιγαντώνεται συμμετοχικά ενώ δεν εγκαταλείπει το ταίρι ασμα μεταξύ του παραμυθιού και του ονείρου.
Γίνεται ψυχοπαθολόγος και ψυχαναλητής.
Μέσα από την εσωτερική συνοχή κατορθώνει να αποτινάξει από τους ήρωες του κάθε σύνδρομο ενοχής και χωρίς μεταπτωτικούς και μετα πρατικούς ταλαντισμούς για τις πράξεις τους, τους παραδίδει με συντέλεια στην αυτοθεραπεία. Ο βασικός καμβάς της αφήγησης του μετά την έναρξη ενός εποικοδομητικού διαλόγου με τον αναγνώστη μας κάνει να ψαύσουμε και να ψάξουμε αδρομερώς στο κείμενο που ενδεικτικά αντιπροσωπεύει τη κοινωνική συνείδηση και επικα λύπτεται με σπαράγματα εικόνων που τις έχει αποσπάσει από τη πραγματικότητα των χρόνων του τονίζοντας πάντα τον δύσκολο τρόπο επιβίωσης των βαλλόμενων ανθρώπων. Στη πρόθεση του συμπεριλαμβάνει το φυσικό ,το μεταφυσικό γεγονός και το υποσυνείδητο που μοιράζει στην παρούσα υπόθεση ισότιμα και ενιαία με εγχάρακτη σφραγίδα.............
Η πολιτική και κοινωνική ευσυνειδησία στη απόλυτα δημιουργική γραφή του Γιάννη Κουτσοχέρα. Ο πεφωτισμένος ποιητής μέσα από τα ποιήματα και τα πεζά του.
Η σημαίνουσα διαχρονική αναγκαιότητα του διανοούμενου,στοχαστή, ποιητή– συγγραφέα, νομικού και πολιτικού Γιάννη Κουτσοχέρα (1900-1994) ενός από τους κορυφαίους Έλληνες ποιητές στη σημερινή και αυριανή κοινωνική και πολιτιστική πραγματικότητα των πρώτων χρό νων του 21ου αιώνα που ήδη διανύουμε έγκειται στο γεγονός ότι οι παρακαταθήκες που κληροδότησε και άφησε συνειδητά στις επόμε νες μελλοντικές γενιές ως πνευματική οντότητα με συσπειρωμένη ουσίωση, ανάβλεψη και συνεκδιπλούμενο σημαινόμενο αποτελούν έναν θεράποντα παράγοντα για τον μυημένο η όχι αναγνώστη . Προκειμένου να τον εντάξουν σ’ ένα έγκριτα ομογενοποιημένο σύστη μα ύφους, ήθους και αξιών χωρίς προσχέδιο αλλά με διακειμενικό τητα, βυθοσκόπηση, σημασιολογικό περιεχόμενο, εκτιμήσεις και επι σημάνσεις που δεν προϋποθέτουν μυστηριακές περιπλανήσεις ιδεών αλλά με ανεπιτήδευτη πάντα ολιστική ειλικρίνεια και γοητευτική αθωότητα διακρίνουν και υπομνηματίζουν χώρους και τρόπους έκ φρασης του πεζού και ποιητικού λόγου. Εξομοιώνοντας επιφατικά και αποφατικά το αληθινό που διεκδικεί τη θέση του ως μοναδική αι σθητική αλήθεια, ως προμετωπίδα που διοχετεύεται, διευρύνοντας το ζήτημα της αναδρομής στην εμπειρία με δεινότητα και αδήρητη αφομοιωτική δύναμη και διδαχή.
Μέσα από μια συνεχή και αδιάλειπτη όχι υποκειμενική διαδικασία ανάλυσης του ποιητικού εξανθρωπισμού ο συγκεκριμένος ποιητής ήξερε να προτάσσει την θεωρία της λυτρωτικής επικοινωνίας ώστε ο κάθε αποδέκτης του να ευαρμόζεται, να συναρμόζεται και να βρίσκε ται ως δέκτης σε μια απόλυτα φυσιοκρατική και όχι συγκεχυμένη κατάσταση.
Πληρώντας την έννοια που εισήγαγε ο ίδιος στην επιστήμη της γρα φής τόνιζε τη βίωση και διαιώνιση της βιοποικιλότητας και της πολυ διάστατης άποψης που αποτελεί κομμάτι απ’ το τεράστιο πάζλ της πολιτικής, της λογοτεχνίας και της ποίησης.
Εισάγοντας λοιπόν αυτό το πολιτισμικό ορισμό του διανοούμενου o εικαστικός ποιητής Γιάννης Κουτσοχέρας, με πρόγραμμα και όραμα χειρίζονταν εξιδανικευμένα και προσυπόγραφα ότι εκθειαστικά συνέ δραμε σε αναδιαρθρώσεις από τον ένδον κόσμο γιατί παράλληλα στον ιδιωτικό του βίο είχε μυηθεί από πολύ νωρίς στις θετικές και ανθρωπιστικές επιστήμες.
Σπούδασε Νομικά στην Αθήνα και συνέχισε ανώτατες σπουδές στη Γαλλία. Στο Παρίσι στα Νομικά, τα Οικονομικά, τη Φιλοσοφία, τη Κοινωνιολογία και στη Σορβόννη στο θέατρο.
Κρίσιμη καμπή στο συνολικό συγγραφικό έργο του κατέχει η πρώτη καθαρά πολιτική μυθιστορηματική του νουβέλα και απόπειρα ψυχο γραφίας με τίτλο ‘’Ανοίχτε τις πόρτες’’ που εκδόθηκε το 1929. Το βιβλίο χωρίς στοιχεία πειραματικού και πρωτόλειου αλλά εμπειρικά τελειοποιημένου εγχειρήματος έχει τη μορφή πεζού διηγήματος με μηνυματικές και κινηματικές αναφορές, ματαιωμένους χαρακτήρες και διάθεση προτάσεων που δεν περιορίζονται στη περιγραφή αλλά εκτείνονται στην απεικόνιση. Με κριτήρια αυστηρά και απροσωπό ληπτα ιδεαλίζει, γράφει και μιλά απλά, ανοικτά, υπαινικτικά αλλά και σαρκαστικά ενδύοντας τη τέρψη των αναγνωστών με αγαστή ιστορική μνήμη, με ωραιοπρεπή ευκρίνεια και με το χάρισμα της συμπάθειας, μιας συμπάθειας για τους ανθρώπους που βρίσκονται άοπλοι και ανεφοδίαστοι ανάμεσα σε Συμπληγάδες. Όντα έρμαια απέναντι στα αρνητικά πράγματα και τα έκτροπα φαινόμενα της ζωής. Σε αυτά που συμβαίνουν στη ιδιοπαθή κοινωνία και αντικοι νωνία που τους πολιορκούν βασανιστικά και τείνουν να τους παρα σύρουν μακριά από τα υγιή τμήματα και σχήματα .
Το θέμα του υπάγεται στους νόμους της ρυθμικής εναλλαγής. Με ακράδαντη πεποίθηση τεκμηριωμένα παρεπιδημεί ως κατάσταση μυστικισμού πέρα από την επιφάνεια και τη βιτρίνα ,πίσω στο βάθος των νοημάτων όπου ο συγγραφέας διακτινώνεται, διακρι βώνεται και γιγαντώνεται συμμετοχικά ενώ δεν εγκαταλείπει το ταίρι ασμα μεταξύ του παραμυθιού και του ονείρου.
Γίνεται ψυχοπαθολόγος και ψυχαναλητής.
Μέσα από την εσωτερική συνοχή κατορθώνει να αποτινάξει από τους ήρωες του κάθε σύνδρομο ενοχής και χωρίς μεταπτωτικούς και μετα πρατικούς ταλαντισμούς για τις πράξεις τους, τους παραδίδει με συντέλεια στην αυτοθεραπεία. Ο βασικός καμβάς της αφήγησης του μετά την έναρξη ενός εποικοδομητικού διαλόγου με τον αναγνώστη μας κάνει να ψαύσουμε και να ψάξουμε αδρομερώς στο κείμενο που ενδεικτικά αντιπροσωπεύει τη κοινωνική συνείδηση και επικα λύπτεται με σπαράγματα εικόνων που τις έχει αποσπάσει από τη πραγματικότητα των χρόνων του τονίζοντας πάντα τον δύσκολο τρόπο επιβίωσης των βαλλόμενων ανθρώπων. Στη πρόθεση του συμπεριλαμβάνει το φυσικό ,το μεταφυσικό γεγονός και το υποσυνείδητο που μοιράζει στην παρούσα υπόθεση ισότιμα και ενιαία με εγχάρακτη σφραγίδα.............
ΚΡΙΤΙΚΗ ΣΤΗ ΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΠΕΤΜΕΖΑ ΑΠΟ ΤΗ DR.ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΚΟΜΠΟΧΟΛΗ
Ανθρωποκεντρική ποίηση ενός ευαίσθητου ποιητή
Λεόντιος Πετμεζάς, Συνειδησιακές Ρήσεις, εκδ. «Συλλογές», Αθήνα 2008, σσ. 51.
Ο Λεόντιος Πετμεζάς είναι μία ξεχωριστή περίπτωση στον χώρο της ελληνικής ποίησης. Με πλούσιο, αξιόλογο και πολύπλευρο πνευματικό έργο έχει τιμηθεί, επανειλημμένως, με σημαντικές επιστημονικές διακρίσεις και λογοτεχνικά βραβεία, κερδίζοντας τις επαινετικές κριτικές ξεχωριστών ανθρώπων από τον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών, και ενδεικτικά αναφέρω τους Έλλη Αλεξίου, Λιλίκα Νάκου, Τάσο Αθανασιάδη, Νικηφόρο Βρεττάκο, Διδώ Σωτηρίου και Μαρία Ιορδανίδου. Kι ενώ πίσω από τη σημαντική αυτή πνευματική παρουσία ίσως να ανέμενε κανείς μιαν λεπτοφυή εκείνη αίσθηση υπεροχής, έναν αδιόρατο πνευματικό κομπασμό, «ανθρώπινα» ματαιόδοξο κι όχι ανεξήγητο σε τέτοιες περιστάσεις, έρχεται η ίδια η προσωπικότητα του ποιητή σοβαρή και στοχαστική, σοβαρή στο ήθος της, για να ανασκευάσει ευχάριστα, θα τολμούσα να πω αναπάντεχα, οποιαδήποτε τέτοια προσδοκία.
Αφορμή για τον παραπάνω προβληματισμό αποτελεί η νέα ποιητική συλλογή του Λεόντιου Πετμεζά που τιτλοφορείται «…Συνειδησιακές ρήσεις…» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «συλλογές» (Αθήνα 2008), με πρόλογο της Άννας Φόνσου (όπου η αξιόλογη ηθοποιός παρατηρεί “θεατρικά” την ποιητική γραφή του Πετμεζά) και εικονογράφηση, πραγματικά εξαίρετη, από τον εικαστικό καλλιτέχνη Μιχαήλ Ρωμανό. Αφετηρία της έμπνευσης, στη νέα αυτή ποιητική δημιουργία, ο άνθρωπος, όχι όμως ο άνθρωπος στην ιδεατή του μορφή και στην «υψηλή» πνευματική του ενατένιση, αλλά «η πρωτότυπη φιγούρα του μέσου προβληματισμένου ανθρώπου, που ζει μακριά από τις «μεταφυσικές, φιλοσοφικές, θεολογικές και θεοτικές ερμηνείες» (οι οποίες, πολλές φορές, αποτελούν την εκλεπτυσμένη μεταμφίεση μιας ατομικής, χιμαιρικά εγωκεντρικής, θεώρησης των πραγμάτων και των προσωπικών αξιών). «Έξω από τα τείχη του εαυτού» προκρίνει ο Λεόντιος Πετμεζάς και σε αυτόν, που με τη στάση του και την παιδεία ζωής το κατορθώνει, ο ποιητής απευθύνεται:
Καυτή ερώτηση απόγνωσης λανθασμένα
στων χειλιών την ανοικτή θύρα περιμένει διέξοδο
κρυμμένη έντεχνα κάτω από τη γλώσσα.
Πεθαίνει ο λόγος μέσα στην ανάσα της πνοής
σέρνονται οι άνθρωποι σαν αράχνες
στις γυμνές ώρες της παρανόησης.
Με κομμένα τα γόνατα άσκοπα
Ζητιανεύουν ανελέητοι στα περάσματα
αθεράπευτοι έξω από θύρες κλεισμένες.
Χαμένη η δέηση για κοινή απόδραση (σ. 13).
Στην αυγινή δροσιά της άνοιξης με δρομολόγιο
το αιχμηρό αγκάθι του ισχυρού πόνου
χαράζει μεταδοτικά με άνεση μεταφυσική
τους παλμούς της δήθεν ιδανικής προσδοκίας (σ. 45).
Περνώντας από τα στρώματα του αέρα
παγίδα είναι σαν πτυχές τα άυλα πνεύματα (σ. 21).
Το ύφος της γραφής του Πετμεζά, στο μεγαλύτερο μέρος υπερρεαλιστικό, δίνει την αίσθηση της αιχμηρής καταγγελίας, πάντα από μια αφετηρία πνευματικής αποστασιοποίησης, καθώς πρόθεσή του είναι να απαλλάξει τον αναγνώστη -διανοητικά τουλάχιστον- από την «ανόσια επιβλητική στολή της ισοπέδωσης» (σ. 43). Αναμφίβολα με τη πένα του ο ποιητής, όπως κι αυτός παραδέχεται, «προσεγγίζει πολλαπλά νοήματα που θυμίζουν παρατακτικές παραστάσεις τονισμένες σε κύκλους», μια σφαιρική και πολλαπλή εκμετάλλευση του πλούσιου ποιητικού υλικού του, στη φιλόδοξη προσπάθειά του διερεύνησης των ορίων της ποιητικής γλώσσας. Ωστόσο, σε όλο το έργο του έντονη είναι η αίσθηση ότι υπάρχουν δύο επίπεδα λόγου, καθώς κάτω από την επιφάνεια διαφαίνεται έκδηλη η υπαρξιακή αγωνία του ιδίου. Η ατμόσφαιρα των ποιημάτων του, φορτισμένη από τον έντονο προβληματισμό για τον κόσμο που ζούμε, για τον κόσμο που παραδίδουμε στο μέλλον, δείχνει αφετηρίες βιωματικές, την αγωνιώδη προσπάθεια του Πετμεζά να επιζήσει διανοητικά, υπαρξιακά, από τη στιγμή που τα επισφαλή ιδεολογικά συστήματα καταρρέουν και «η ανήλιαγη φύτρα της ανασφάλειας οδεύει από τον αμαρτωλό δρόμο στην εξομοίωση της εξαθλίωσης» (σ. 17).
Ακρωτηριασμένες μαριονέτες οι ιδεολογίες
συνόδεψαν ρηχά τα συνειρμικά κηρύγματα
που έφεραν το τέλος των -ισμων της πολιτικότητας.
Χάθηκαν σαν τις μάταιες ελπίδες στη βροχή (σ. 27).
Ο ίδιος «αντιλαμβάνεται την ήττα» (σ. 7), εσωτερικά βασανίζεται από τον απόηχό της, αλλά συνειδητοποιημένα αντιστέκεται» (σ. 7). Η στάση του ποιητή μια «στάση συμμετοχικότητας» (σ. 6), απέναντι σε μία κοινωνία «χωρίς όνειρα, χωρίς ιδεολογίες, χωρίς πρότυπα» (σ. 7), καταλήγει, εν τέλει, σε μία αισιόδοξη πίστη, ορατή στο τέλος του βιβλίου, για τη δυνατότητα ενός πνευματικού, φιλοσοφικού μετασχηματισμού, στη βάση τού κοινωνικού. Αναγνωρίζει βεβαίως στον «θηριώδη» (σ. 7) και «οπισθοδρομικό» (σ. 24) κόσμο του σήμερα τη δυσκολία του ατόμου, «αθώου ενόχου» (σ. 15), να βρει «της σωτηρίας τη διέξοδο για αυτοσυντήρηση» (σ. 14), μακριά από τις «άχρηστες σκέψεις» (σ. 47). Με τόλμη ωστόσο ο ίδιος, στέκεται απέναντι στον συνάνθρωπο, πρωτίστως απέναντι στον εαυτό του, και τον απογυμνώνει από τις «φτηνές φιλολογίες» (σ. 40) και «τα αλχημιστικά καραβάνια της γνώσης» (σ. 23), δίνοντάς του το μέτρο ακέραια να σταθεί «πίσω από τη λαμπερή βιτρίνα» (σ. 17), ώστε με «βλέμμα αφυπνισμένο» (σ. 49), «περίσκεψη» (σ. 48), «με ορμή και παρρησία ακλόνητη» (σ. 46) να εγκαταλείψει «τα άδεια όνειρα της εξάρτησης» (σ. 46) και την «πρόθεση της νωθρής προκατάληψης» (σ. 47). Ο λόγος που υψώνει είναι στηλιτευτικός: Όχι στον άβουλο και «φοβισμένο» (σ. 15) άνθρωπο, αυτόν που ακολουθεί μικρά βήματα προφητών (σ. 22), «με θέλγητρο μετάλλαξης σκέτα απατηλό» (σ. 26), ναι, όμως, στον πρωτοπόρο, στον αέναο αναζητητή «που θα δει ξεκάθαρα στο τέλος μπροστά με υπόσχεση» (σ. 49)-από την άποψη αυτή η ποίησή του Λεόντιου Πετμεζά είναι μία «ποίηση πολιτικοποιημένη», όπως εύστοχα σημειώνει η Λίλη Ζωγράφου (σ. 6), καθώς, όπως επισημαίνει ο Αθανασιάδης, «ανατρέπει ποιητικά κάθε υπάρχον κρατούν φθαρμένο ιδεολόγημα» (σ. 6). Διαφωτιστικές για την ποιότητα και την ένταση αυτής της ποιητικής προσφοράς του Πετμεζά είναι οι σκέψεις του κριτικού Βασίλη Στεριάδη (Η τέχνη της ανάγνωσης (Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2004, σ. 199), όσον αφορά στη σύζευξη της προσωπικής γραφής ενός ποιητή και του κοινωνικού του ρόλου: « Ο Πάουντ γράφει κάπου πως η λογοτεχνία δεν υπάρχει στο κενό. Οι συγγραφείς έχουν μια ορισμένη κοινωνική λειτουργία, που αντιστοιχεί ακριβώς στην ικανότητά τους ως συγγραφέων. Την κοινωνική αυτή λειτουργία θα πρέπει να την εννοούμε πάντα σε σχέση με την ανάδειξη μιας προσωπικής φωνής»-προσωπική φωνή που αναμφίβολα αναδύεται στην ποίηση του Πετμεζά, αιχμηρή, υπόκωφα ειρωνική, «με ένστικτο» προκλητική (σ. 15).
Οι άνθρωποι δίπλα-δίπλα σαν θύματα
προσταγμένοι προχωρούν στη χειραφέτηση
προσμένοντας την άγνωστη εξέλιξη.
Χωρίς καμιά σφραγίδα εγγύησης απομονωμένοι
Ανώτερες δυνάμεις τους κερνούν
πικρούς λωτούς λησμονιάς
όπως στους κάθε είδους αδιόρθωτους είλωτες
που πρόβαλαν απ'A τα ανύπαρκτα με ιδιοσυγκρασία βίαιη
για τη γέννηση της ψυχοφθόρας νάρκης.
Ολομόναχοι σύρονται στη σκηνή της αντίφασης
σαν τα κατασκευάσματα ενός ανύπαρκτου Θεού
που αν υπήρχε ίσως τους έπλαθε και αυτούς
κατ'A εικόνα και ομοίωση (σ. 16).
Η τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, όπως αυτή διαφαίνεται στην ποίηση του Πετμεζά, στη συνάφειά της με τους άλλους και ταυτόχρονα στην μοναξιά της, υποδεικνύει λυρικά την ανάγκη αντίστασης στα αλλοτριωτικά σχήματα της εποχής μας. Η κριτική ματιά του συγγραφέα είναι αυστηρή, οξεία, αδιαπραγμάτευτη, μέσα όμως από μία βαθειά αίσθηση ανθρώπινης, υπαρξιακής, αλληλεγγύης που γίνεται αισθητή στο έργο του, κομίζοντας έναν τόνο ελπιδοφόρας, προφητικής, θεώρησης των πραγμάτων:
Τα επιδέξια φτερά στο σεληνιακό τοπίο
θα απαλλάξουν κάποτε
όχι λίγα ή μονοσήμαντα
τα άδεια όνειρα της εξάρτησης
με ορμή και παρρησία ακλόνητη.
Με δυναμική έλξη αυτοπροστασίας
θα αποσπαστούν από την μίζερη εμπλοκή
στα λιμνάζοντα νερά των τύψεων (σ. 46).
Αγγελική Γ. Κομποχόλη
Φιλόλογος-Δρ. Λαογραφίας
Το κείμενο προέρχεται από το lexima.gr
Ανθρωποκεντρική ποίηση ενός ευαίσθητου ποιητή
Λεόντιος Πετμεζάς, Συνειδησιακές Ρήσεις, εκδ. «Συλλογές», Αθήνα 2008, σσ. 51.
Ο Λεόντιος Πετμεζάς είναι μία ξεχωριστή περίπτωση στον χώρο της ελληνικής ποίησης. Με πλούσιο, αξιόλογο και πολύπλευρο πνευματικό έργο έχει τιμηθεί, επανειλημμένως, με σημαντικές επιστημονικές διακρίσεις και λογοτεχνικά βραβεία, κερδίζοντας τις επαινετικές κριτικές ξεχωριστών ανθρώπων από τον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών, και ενδεικτικά αναφέρω τους Έλλη Αλεξίου, Λιλίκα Νάκου, Τάσο Αθανασιάδη, Νικηφόρο Βρεττάκο, Διδώ Σωτηρίου και Μαρία Ιορδανίδου. Kι ενώ πίσω από τη σημαντική αυτή πνευματική παρουσία ίσως να ανέμενε κανείς μιαν λεπτοφυή εκείνη αίσθηση υπεροχής, έναν αδιόρατο πνευματικό κομπασμό, «ανθρώπινα» ματαιόδοξο κι όχι ανεξήγητο σε τέτοιες περιστάσεις, έρχεται η ίδια η προσωπικότητα του ποιητή σοβαρή και στοχαστική, σοβαρή στο ήθος της, για να ανασκευάσει ευχάριστα, θα τολμούσα να πω αναπάντεχα, οποιαδήποτε τέτοια προσδοκία.
Αφορμή για τον παραπάνω προβληματισμό αποτελεί η νέα ποιητική συλλογή του Λεόντιου Πετμεζά που τιτλοφορείται «…Συνειδησιακές ρήσεις…» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «συλλογές» (Αθήνα 2008), με πρόλογο της Άννας Φόνσου (όπου η αξιόλογη ηθοποιός παρατηρεί “θεατρικά” την ποιητική γραφή του Πετμεζά) και εικονογράφηση, πραγματικά εξαίρετη, από τον εικαστικό καλλιτέχνη Μιχαήλ Ρωμανό. Αφετηρία της έμπνευσης, στη νέα αυτή ποιητική δημιουργία, ο άνθρωπος, όχι όμως ο άνθρωπος στην ιδεατή του μορφή και στην «υψηλή» πνευματική του ενατένιση, αλλά «η πρωτότυπη φιγούρα του μέσου προβληματισμένου ανθρώπου, που ζει μακριά από τις «μεταφυσικές, φιλοσοφικές, θεολογικές και θεοτικές ερμηνείες» (οι οποίες, πολλές φορές, αποτελούν την εκλεπτυσμένη μεταμφίεση μιας ατομικής, χιμαιρικά εγωκεντρικής, θεώρησης των πραγμάτων και των προσωπικών αξιών). «Έξω από τα τείχη του εαυτού» προκρίνει ο Λεόντιος Πετμεζάς και σε αυτόν, που με τη στάση του και την παιδεία ζωής το κατορθώνει, ο ποιητής απευθύνεται:
Καυτή ερώτηση απόγνωσης λανθασμένα
στων χειλιών την ανοικτή θύρα περιμένει διέξοδο
κρυμμένη έντεχνα κάτω από τη γλώσσα.
Πεθαίνει ο λόγος μέσα στην ανάσα της πνοής
σέρνονται οι άνθρωποι σαν αράχνες
στις γυμνές ώρες της παρανόησης.
Με κομμένα τα γόνατα άσκοπα
Ζητιανεύουν ανελέητοι στα περάσματα
αθεράπευτοι έξω από θύρες κλεισμένες.
Χαμένη η δέηση για κοινή απόδραση (σ. 13).
Στην αυγινή δροσιά της άνοιξης με δρομολόγιο
το αιχμηρό αγκάθι του ισχυρού πόνου
χαράζει μεταδοτικά με άνεση μεταφυσική
τους παλμούς της δήθεν ιδανικής προσδοκίας (σ. 45).
Περνώντας από τα στρώματα του αέρα
παγίδα είναι σαν πτυχές τα άυλα πνεύματα (σ. 21).
Το ύφος της γραφής του Πετμεζά, στο μεγαλύτερο μέρος υπερρεαλιστικό, δίνει την αίσθηση της αιχμηρής καταγγελίας, πάντα από μια αφετηρία πνευματικής αποστασιοποίησης, καθώς πρόθεσή του είναι να απαλλάξει τον αναγνώστη -διανοητικά τουλάχιστον- από την «ανόσια επιβλητική στολή της ισοπέδωσης» (σ. 43). Αναμφίβολα με τη πένα του ο ποιητής, όπως κι αυτός παραδέχεται, «προσεγγίζει πολλαπλά νοήματα που θυμίζουν παρατακτικές παραστάσεις τονισμένες σε κύκλους», μια σφαιρική και πολλαπλή εκμετάλλευση του πλούσιου ποιητικού υλικού του, στη φιλόδοξη προσπάθειά του διερεύνησης των ορίων της ποιητικής γλώσσας. Ωστόσο, σε όλο το έργο του έντονη είναι η αίσθηση ότι υπάρχουν δύο επίπεδα λόγου, καθώς κάτω από την επιφάνεια διαφαίνεται έκδηλη η υπαρξιακή αγωνία του ιδίου. Η ατμόσφαιρα των ποιημάτων του, φορτισμένη από τον έντονο προβληματισμό για τον κόσμο που ζούμε, για τον κόσμο που παραδίδουμε στο μέλλον, δείχνει αφετηρίες βιωματικές, την αγωνιώδη προσπάθεια του Πετμεζά να επιζήσει διανοητικά, υπαρξιακά, από τη στιγμή που τα επισφαλή ιδεολογικά συστήματα καταρρέουν και «η ανήλιαγη φύτρα της ανασφάλειας οδεύει από τον αμαρτωλό δρόμο στην εξομοίωση της εξαθλίωσης» (σ. 17).
Ακρωτηριασμένες μαριονέτες οι ιδεολογίες
συνόδεψαν ρηχά τα συνειρμικά κηρύγματα
που έφεραν το τέλος των -ισμων της πολιτικότητας.
Χάθηκαν σαν τις μάταιες ελπίδες στη βροχή (σ. 27).
Ο ίδιος «αντιλαμβάνεται την ήττα» (σ. 7), εσωτερικά βασανίζεται από τον απόηχό της, αλλά συνειδητοποιημένα αντιστέκεται» (σ. 7). Η στάση του ποιητή μια «στάση συμμετοχικότητας» (σ. 6), απέναντι σε μία κοινωνία «χωρίς όνειρα, χωρίς ιδεολογίες, χωρίς πρότυπα» (σ. 7), καταλήγει, εν τέλει, σε μία αισιόδοξη πίστη, ορατή στο τέλος του βιβλίου, για τη δυνατότητα ενός πνευματικού, φιλοσοφικού μετασχηματισμού, στη βάση τού κοινωνικού. Αναγνωρίζει βεβαίως στον «θηριώδη» (σ. 7) και «οπισθοδρομικό» (σ. 24) κόσμο του σήμερα τη δυσκολία του ατόμου, «αθώου ενόχου» (σ. 15), να βρει «της σωτηρίας τη διέξοδο για αυτοσυντήρηση» (σ. 14), μακριά από τις «άχρηστες σκέψεις» (σ. 47). Με τόλμη ωστόσο ο ίδιος, στέκεται απέναντι στον συνάνθρωπο, πρωτίστως απέναντι στον εαυτό του, και τον απογυμνώνει από τις «φτηνές φιλολογίες» (σ. 40) και «τα αλχημιστικά καραβάνια της γνώσης» (σ. 23), δίνοντάς του το μέτρο ακέραια να σταθεί «πίσω από τη λαμπερή βιτρίνα» (σ. 17), ώστε με «βλέμμα αφυπνισμένο» (σ. 49), «περίσκεψη» (σ. 48), «με ορμή και παρρησία ακλόνητη» (σ. 46) να εγκαταλείψει «τα άδεια όνειρα της εξάρτησης» (σ. 46) και την «πρόθεση της νωθρής προκατάληψης» (σ. 47). Ο λόγος που υψώνει είναι στηλιτευτικός: Όχι στον άβουλο και «φοβισμένο» (σ. 15) άνθρωπο, αυτόν που ακολουθεί μικρά βήματα προφητών (σ. 22), «με θέλγητρο μετάλλαξης σκέτα απατηλό» (σ. 26), ναι, όμως, στον πρωτοπόρο, στον αέναο αναζητητή «που θα δει ξεκάθαρα στο τέλος μπροστά με υπόσχεση» (σ. 49)-από την άποψη αυτή η ποίησή του Λεόντιου Πετμεζά είναι μία «ποίηση πολιτικοποιημένη», όπως εύστοχα σημειώνει η Λίλη Ζωγράφου (σ. 6), καθώς, όπως επισημαίνει ο Αθανασιάδης, «ανατρέπει ποιητικά κάθε υπάρχον κρατούν φθαρμένο ιδεολόγημα» (σ. 6). Διαφωτιστικές για την ποιότητα και την ένταση αυτής της ποιητικής προσφοράς του Πετμεζά είναι οι σκέψεις του κριτικού Βασίλη Στεριάδη (Η τέχνη της ανάγνωσης (Γαβριηλίδης, Αθήνα, 2004, σ. 199), όσον αφορά στη σύζευξη της προσωπικής γραφής ενός ποιητή και του κοινωνικού του ρόλου: « Ο Πάουντ γράφει κάπου πως η λογοτεχνία δεν υπάρχει στο κενό. Οι συγγραφείς έχουν μια ορισμένη κοινωνική λειτουργία, που αντιστοιχεί ακριβώς στην ικανότητά τους ως συγγραφέων. Την κοινωνική αυτή λειτουργία θα πρέπει να την εννοούμε πάντα σε σχέση με την ανάδειξη μιας προσωπικής φωνής»-προσωπική φωνή που αναμφίβολα αναδύεται στην ποίηση του Πετμεζά, αιχμηρή, υπόκωφα ειρωνική, «με ένστικτο» προκλητική (σ. 15).
Οι άνθρωποι δίπλα-δίπλα σαν θύματα
προσταγμένοι προχωρούν στη χειραφέτηση
προσμένοντας την άγνωστη εξέλιξη.
Χωρίς καμιά σφραγίδα εγγύησης απομονωμένοι
Ανώτερες δυνάμεις τους κερνούν
πικρούς λωτούς λησμονιάς
όπως στους κάθε είδους αδιόρθωτους είλωτες
που πρόβαλαν απ'A τα ανύπαρκτα με ιδιοσυγκρασία βίαιη
για τη γέννηση της ψυχοφθόρας νάρκης.
Ολομόναχοι σύρονται στη σκηνή της αντίφασης
σαν τα κατασκευάσματα ενός ανύπαρκτου Θεού
που αν υπήρχε ίσως τους έπλαθε και αυτούς
κατ'A εικόνα και ομοίωση (σ. 16).
Η τραγικότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, όπως αυτή διαφαίνεται στην ποίηση του Πετμεζά, στη συνάφειά της με τους άλλους και ταυτόχρονα στην μοναξιά της, υποδεικνύει λυρικά την ανάγκη αντίστασης στα αλλοτριωτικά σχήματα της εποχής μας. Η κριτική ματιά του συγγραφέα είναι αυστηρή, οξεία, αδιαπραγμάτευτη, μέσα όμως από μία βαθειά αίσθηση ανθρώπινης, υπαρξιακής, αλληλεγγύης που γίνεται αισθητή στο έργο του, κομίζοντας έναν τόνο ελπιδοφόρας, προφητικής, θεώρησης των πραγμάτων:
Τα επιδέξια φτερά στο σεληνιακό τοπίο
θα απαλλάξουν κάποτε
όχι λίγα ή μονοσήμαντα
τα άδεια όνειρα της εξάρτησης
με ορμή και παρρησία ακλόνητη.
Με δυναμική έλξη αυτοπροστασίας
θα αποσπαστούν από την μίζερη εμπλοκή
στα λιμνάζοντα νερά των τύψεων (σ. 46).
Αγγελική Γ. Κομποχόλη
Φιλόλογος-Δρ. Λαογραφίας
Το κείμενο προέρχεται από το lexima.gr
ΑΡΙΣΤΕΙΟ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ 2010 ΣΤΟ ΛΕΟΝΤΙΟ ΠΕΤΜΕΖΑ
Ο ιστορικός τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς τιμήθηκε με το ΑΡΙΣΤΕΙΟ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ 2010
Το MEDIA GROUP NEAPOLIS της Μακεδονίας στα πλαίσια του θεσμού ‘’ΑΡΙΣΤΕΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ 2010’’που έχει καθιερώσει τίμησε φέτος το καταξιωμένο Ιστορικό και θεωρητικό τέχνης Λεόντιο Πετμεζά για τη μακρόχρονη επικοδομιτική και γόνιμη προσφορά του στη τέχνη και στον άνθρωπο.
Η τιμητική διάκριση ανήκε στη κατηγορία ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ.
Η τελετή απονομής πραγματοποιήθηκε στο γνωστό Πολυχώρο Μπάτης (4ο χλμ Καβάλας-Ν.Περάμου) στην αίθουσα OdysSea.
O Λεόντιος Πετμεζάς σύμφωνα με εγκυρα διεθνή λεξικά θεωρείτε ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους ιστορικούς και Θεωρητικούς τέχνης.
Σπούδασε Νομικά ,Πολιτικές Επιστήμες ,Ιστορία τέχνης και ζωγραφική ενώ μα θήτευσε κοντά σε κορυφαίους δημιουργούς. Έχει γράψει 6 βιβλία και 18 θεατρικά έργα. Δοκίμια ,μελέτες, προσεγγίσεις και διατριβές του για τη τέχνη δημοσιεύονται σε περιοδικά και εφημερίδες και παρουσιάζονται στη τηλεόραση και στο ραδιόφωνο.
Έχει πραγματοποιήσει ομαδικές και ατομικές εκθέσεις σε γνωστούς χώρους τέ χνης ανά το κόσμο. Για τη ζωγραφική και τη πέννα του έχουν γράψει εγκώμια επιφανείς άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης. Έχει τιμηθεί για τη δημιουργία και τη προσφορά του. Έργα του έχουν κοσμούν ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές. Εκτεταμένες αναφορές για τη παρουσία του υπάρχουν σε site του Ιnternet.
Επιμελείτε εκθέσεις διακεκριμένων καλλιτεχνών. Διοργανώνει φεστιβάλ, συμπόσια και πολιτιστικά happenings και events σε συνεργασία με Δήμους, Νομαρχίες, Πρεσβείες, Υπουργεία και φορείς Πολιτισμού στη Ελλάδα και στο Εξωτερικό που θεωρούνται μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα. Συχνά είναι εισηγητής και ομιλητής σε διεθνείς συναντήσεις για τη τέχνη. Διδάσκει ζωγραφική και ιστορία τέχνης. Εργάζεται ως επιστημονικός σύμβουλος και εικαστικός επίτροπος.Θεωρείτε διεθνής ιστορικός τέχνης .Εχει ταξιδέψει στις πέντε Ηπείρους.Eχει πολύχρονη και γόνιμη συνδικαλιστική Δράση.
Το MEDIA GROUP NEAPOLIS της Μακεδονίας στα πλαίσια του θεσμού ‘’ΑΡΙΣΤΕΙΑ ΠΡΟΣΦΟΡΑΣ 2010’’που έχει καθιερώσει τίμησε φέτος το καταξιωμένο Ιστορικό και θεωρητικό τέχνης Λεόντιο Πετμεζά για τη μακρόχρονη επικοδομιτική και γόνιμη προσφορά του στη τέχνη και στον άνθρωπο.
Η τιμητική διάκριση ανήκε στη κατηγορία ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ.
Η τελετή απονομής πραγματοποιήθηκε στο γνωστό Πολυχώρο Μπάτης (4ο χλμ Καβάλας-Ν.Περάμου) στην αίθουσα OdysSea.
O Λεόντιος Πετμεζάς σύμφωνα με εγκυρα διεθνή λεξικά θεωρείτε ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους ιστορικούς και Θεωρητικούς τέχνης.
Σπούδασε Νομικά ,Πολιτικές Επιστήμες ,Ιστορία τέχνης και ζωγραφική ενώ μα θήτευσε κοντά σε κορυφαίους δημιουργούς. Έχει γράψει 6 βιβλία και 18 θεατρικά έργα. Δοκίμια ,μελέτες, προσεγγίσεις και διατριβές του για τη τέχνη δημοσιεύονται σε περιοδικά και εφημερίδες και παρουσιάζονται στη τηλεόραση και στο ραδιόφωνο.
Έχει πραγματοποιήσει ομαδικές και ατομικές εκθέσεις σε γνωστούς χώρους τέ χνης ανά το κόσμο. Για τη ζωγραφική και τη πέννα του έχουν γράψει εγκώμια επιφανείς άνθρωποι του πνεύματος και της τέχνης. Έχει τιμηθεί για τη δημιουργία και τη προσφορά του. Έργα του έχουν κοσμούν ιδιωτικές και δημόσιες συλλογές. Εκτεταμένες αναφορές για τη παρουσία του υπάρχουν σε site του Ιnternet.
Επιμελείτε εκθέσεις διακεκριμένων καλλιτεχνών. Διοργανώνει φεστιβάλ, συμπόσια και πολιτιστικά happenings και events σε συνεργασία με Δήμους, Νομαρχίες, Πρεσβείες, Υπουργεία και φορείς Πολιτισμού στη Ελλάδα και στο Εξωτερικό που θεωρούνται μεγάλα πολιτιστικά γεγονότα. Συχνά είναι εισηγητής και ομιλητής σε διεθνείς συναντήσεις για τη τέχνη. Διδάσκει ζωγραφική και ιστορία τέχνης. Εργάζεται ως επιστημονικός σύμβουλος και εικαστικός επίτροπος.Θεωρείτε διεθνής ιστορικός τέχνης .Εχει ταξιδέψει στις πέντε Ηπείρους.Eχει πολύχρονη και γόνιμη συνδικαλιστική Δράση.
ΘΡΙΑΜΒΟΣ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΙΟΥ ΠΕΤΜΕΖΑ ΣΤΗ ΠΑΛΛΗΝΗ
O ιστορικός τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς παρουσίασε τα φετινά Δρώμενα τέχνης και Πολιτισμού στη Παλλήνη.
Συνεχίζοντας το ενδιαφέρον ταξίδι του στα δρώμενα της υψηλής τέχνης το Διε θνές Εικαστικό Φεστιβάλ του Αιγαίου της Ανδρου παρουσιάζει στα πλαισια του Φεστιβάλ Εικαστικών Τεχνών της Αττικής στο γνωστό χώρο τέχνης ''INVEST'' της οδού Τήνου και Παλλάδος στη Παλλήνη την έκθεση ’’Η τέχνη του Αιγαίου ταξιδεύει ‘’που διαρκεί από 26-30 Μαίου 2010 και διοργανώνεται από το Πολιτιστικό Σύλλογο ''ΤΟ ΣΚΟΥΜΠΙ'' της Ανδρου, τον Γιώργο και την Ειρήνη Μαμάη . Το εξαίρετο συμβάν που προεκτείνεται κάθε χρόνο σε περισσότερα νησιά του Αιγαίου πελάγους και σε πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού συνεχίζει τη γόνιμη και εποικοδομιτική πορεία της πολιτιστικής ανέλιξης της σύγχρονης τέχνης στη περιφέρεια θεωρείτε από τα Ελληνικά και Διεθνή ΜΜΕ το μοναδικό σημαντικό εικαστικό γεγονός που συντελείτε τα τελευταία χρόνια.
Την εικαστική κατάθεση της έκθεσης προσέγγισε θεωρητικά τη βραδιά των εγκαινίων ο συνεργάτης του Φεστιβάλ-ιστορικός τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς που παρατηρεί μεταξύ άλλων :‘’Πρόκειτε για μια σημαντική σπονδυλωτή παρέμβαση και δράση αναγκαιότητας για την εικαστική προσέγγιση που ως αξιοσημείωτο hapening παραθέτει τις ομοιότητες και τις διαφορές που προκύπτουν από τις υπάρχου σες τεχνοτροπίες μέσα από αρχαιοπρεπείς συνδυασμούς ,επιμηκείς διαγραμμώσεις, βιωματικές προσμίξεις και μεθοδευμένες αποκρυσταλώσεις. Η σκιαγραφημένη πραγματικότητα στα παρόντα εκθέματα παραθέτει μια μνήμη που πυροδοτεί και μεταδίδει εικονίσεις ενώ προσδιορίζει την εμπεριστάτωση μέσα από τα συστατικά ενός συλλογικού υποσυνείδητου που ενεργειακά και δομημένα απευθύνεται στην εντρύφυση του κοινού σε ενα ανεξάντλητο φάσμα ερεθισμάτων. Η διαπραγμάτευση στο συγκεκριμένο event αποτελεί πομπό και δέκτη μιας προχωρημένης ιδεογρα φικής αίσθητικής που βασίζεται στη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη χαλκογραφία ,την αγιογραφία , τη performans και άλλες μορφές απόδοσης.
Το καθαρά προσωπικό στυλ των δημιουργών με διάχυτη ακτινοβολία μεταφέρει ατέρμονα εντάσεις, διαδικασίες και διαβήματα σε μια άποψη με πληρότητα και εκλεκτιστικό διαλογισμό με ελεύθερη αλλά ενδεικτική θεματολογία.’’
Στην έκθεση παρουσιάζονται επιλεγμένοι από καλλιτεχνική επιτροπή πίνακες των καταξιωμένων Ελλήνων και διεθνών δημιουργών: Γιούλης Ράνιου, Ειρήνης Μαμάη, Λεόντιου Πετμεζά ,Εφης Ρουσογιαννάκη, Στέλλας Πέτροβα,Ευγενίας Μαστοράκη, Ιουλίας Τριανταφύλλη, Κατερίνας Χριστοπούλου, Αθηνάς Πέτρου,Καρατζιούνη, Γκέρτα Καζάκου,Βενετίας Τσατίρη,Νάσιας Παπανικολάου, Αναστασίας Βαμβακίδη ,Κυριακής Μούζου ,Αννας Πολυκανδριώτη ,Βασιλι κής Βεβελέκα- Φωτίου,Mαρίας Κωτσιγιάννη και Κατερίνας Υφαντή .
Επίσης με εικαστικά επιτεύγματα τους συμμετέχουν στην έκθεση παιδιά με ειδικές ανάγκες και ιδιαίτερες ικανότητες από το Δήμο Πάρου.
Το Φεστιβάλ του Αιγαίου στη μακρόχρονη πορεία του είναι από τους λίγους εικα στικούς θεσμούς της Ελλάδας που έχει αναδείξει αρκετούς νέους δημιουργούς και βέβαια έχει ασχοληθεί με πολλούς αναγνωρισμένους ενώ κινείτε διαρκώς σε διεθνή Επίπεδα με εκθέσεις ανα τον κόσμο όπως το περσινό καλοκαίρι που παρουσιάστη κε στο Μόντρεαλ του Καναδά. Θα πρέπει να σημειωθεί πως είναι ο μόνος εικαστι κός θεσμός της Ελλάδας που έχει τη δυνατότητα ανανέωσης του υλικού από εκθε ση σε έκθεση λόγω του μεγάλου αριθμού των καλλιτεχνών που τον απαρτίζουν αλ λά και της προσωπικής διάθεσης τους να δημιουργούν καινούργια έργα . Για τις εκθέσεις του Φεστιβάλ εχουν γράψει εγκωμιαστικά σχόλια επιφανείς Ιστορικοί τέ χνης όπως ο Δημήτρης Παπαστάμος, ο Αλέξανδρος Ξύδης, η Αγγέλα Ταμβάκη,ο Αγγελος Προκοπίου, ο Νίκος Αλεξίου,ο Βάσος Κουντουρίδης,η Ελένη Βακαλό και οι ζωγράφοι Γιάννης Μόραλης, Νίκος Χατζηκυράκος Γκίκας και πολλοί άλλοι.
Τη φετινή θερινή περίοδο η έκθεση του Φεστιβάλ εκτός από τα νησιά του Αιγαίου θα παρουσιαστεί στη Διεθνή Συνάντηση Εικαστικών Τεχνών στη Βουλγαρία στη Κωνσταντινούπολη στα πλαίσια της ανακήρυξης της ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης και στην Αμερική στη Νέα Υόρκη.
Η παρούσα έκθεση είναι ανοικτή καθημερινά τις ώρες λειτουργίας του Κέντρου Τέχνης .
Συνεχίζοντας το ενδιαφέρον ταξίδι του στα δρώμενα της υψηλής τέχνης το Διε θνές Εικαστικό Φεστιβάλ του Αιγαίου της Ανδρου παρουσιάζει στα πλαισια του Φεστιβάλ Εικαστικών Τεχνών της Αττικής στο γνωστό χώρο τέχνης ''INVEST'' της οδού Τήνου και Παλλάδος στη Παλλήνη την έκθεση ’’Η τέχνη του Αιγαίου ταξιδεύει ‘’που διαρκεί από 26-30 Μαίου 2010 και διοργανώνεται από το Πολιτιστικό Σύλλογο ''ΤΟ ΣΚΟΥΜΠΙ'' της Ανδρου, τον Γιώργο και την Ειρήνη Μαμάη . Το εξαίρετο συμβάν που προεκτείνεται κάθε χρόνο σε περισσότερα νησιά του Αιγαίου πελάγους και σε πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού συνεχίζει τη γόνιμη και εποικοδομιτική πορεία της πολιτιστικής ανέλιξης της σύγχρονης τέχνης στη περιφέρεια θεωρείτε από τα Ελληνικά και Διεθνή ΜΜΕ το μοναδικό σημαντικό εικαστικό γεγονός που συντελείτε τα τελευταία χρόνια.
Την εικαστική κατάθεση της έκθεσης προσέγγισε θεωρητικά τη βραδιά των εγκαινίων ο συνεργάτης του Φεστιβάλ-ιστορικός τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς που παρατηρεί μεταξύ άλλων :‘’Πρόκειτε για μια σημαντική σπονδυλωτή παρέμβαση και δράση αναγκαιότητας για την εικαστική προσέγγιση που ως αξιοσημείωτο hapening παραθέτει τις ομοιότητες και τις διαφορές που προκύπτουν από τις υπάρχου σες τεχνοτροπίες μέσα από αρχαιοπρεπείς συνδυασμούς ,επιμηκείς διαγραμμώσεις, βιωματικές προσμίξεις και μεθοδευμένες αποκρυσταλώσεις. Η σκιαγραφημένη πραγματικότητα στα παρόντα εκθέματα παραθέτει μια μνήμη που πυροδοτεί και μεταδίδει εικονίσεις ενώ προσδιορίζει την εμπεριστάτωση μέσα από τα συστατικά ενός συλλογικού υποσυνείδητου που ενεργειακά και δομημένα απευθύνεται στην εντρύφυση του κοινού σε ενα ανεξάντλητο φάσμα ερεθισμάτων. Η διαπραγμάτευση στο συγκεκριμένο event αποτελεί πομπό και δέκτη μιας προχωρημένης ιδεογρα φικής αίσθητικής που βασίζεται στη ζωγραφική, τη γλυπτική, τη χαλκογραφία ,την αγιογραφία , τη performans και άλλες μορφές απόδοσης.
Το καθαρά προσωπικό στυλ των δημιουργών με διάχυτη ακτινοβολία μεταφέρει ατέρμονα εντάσεις, διαδικασίες και διαβήματα σε μια άποψη με πληρότητα και εκλεκτιστικό διαλογισμό με ελεύθερη αλλά ενδεικτική θεματολογία.’’
Στην έκθεση παρουσιάζονται επιλεγμένοι από καλλιτεχνική επιτροπή πίνακες των καταξιωμένων Ελλήνων και διεθνών δημιουργών: Γιούλης Ράνιου, Ειρήνης Μαμάη, Λεόντιου Πετμεζά ,Εφης Ρουσογιαννάκη, Στέλλας Πέτροβα,Ευγενίας Μαστοράκη, Ιουλίας Τριανταφύλλη, Κατερίνας Χριστοπούλου, Αθηνάς Πέτρου,Καρατζιούνη, Γκέρτα Καζάκου,Βενετίας Τσατίρη,Νάσιας Παπανικολάου, Αναστασίας Βαμβακίδη ,Κυριακής Μούζου ,Αννας Πολυκανδριώτη ,Βασιλι κής Βεβελέκα- Φωτίου,Mαρίας Κωτσιγιάννη και Κατερίνας Υφαντή .
Επίσης με εικαστικά επιτεύγματα τους συμμετέχουν στην έκθεση παιδιά με ειδικές ανάγκες και ιδιαίτερες ικανότητες από το Δήμο Πάρου.
Το Φεστιβάλ του Αιγαίου στη μακρόχρονη πορεία του είναι από τους λίγους εικα στικούς θεσμούς της Ελλάδας που έχει αναδείξει αρκετούς νέους δημιουργούς και βέβαια έχει ασχοληθεί με πολλούς αναγνωρισμένους ενώ κινείτε διαρκώς σε διεθνή Επίπεδα με εκθέσεις ανα τον κόσμο όπως το περσινό καλοκαίρι που παρουσιάστη κε στο Μόντρεαλ του Καναδά. Θα πρέπει να σημειωθεί πως είναι ο μόνος εικαστι κός θεσμός της Ελλάδας που έχει τη δυνατότητα ανανέωσης του υλικού από εκθε ση σε έκθεση λόγω του μεγάλου αριθμού των καλλιτεχνών που τον απαρτίζουν αλ λά και της προσωπικής διάθεσης τους να δημιουργούν καινούργια έργα . Για τις εκθέσεις του Φεστιβάλ εχουν γράψει εγκωμιαστικά σχόλια επιφανείς Ιστορικοί τέ χνης όπως ο Δημήτρης Παπαστάμος, ο Αλέξανδρος Ξύδης, η Αγγέλα Ταμβάκη,ο Αγγελος Προκοπίου, ο Νίκος Αλεξίου,ο Βάσος Κουντουρίδης,η Ελένη Βακαλό και οι ζωγράφοι Γιάννης Μόραλης, Νίκος Χατζηκυράκος Γκίκας και πολλοί άλλοι.
Τη φετινή θερινή περίοδο η έκθεση του Φεστιβάλ εκτός από τα νησιά του Αιγαίου θα παρουσιαστεί στη Διεθνή Συνάντηση Εικαστικών Τεχνών στη Βουλγαρία στη Κωνσταντινούπολη στα πλαίσια της ανακήρυξης της ως Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης και στην Αμερική στη Νέα Υόρκη.
Η παρούσα έκθεση είναι ανοικτή καθημερινά τις ώρες λειτουργίας του Κέντρου Τέχνης .
Ο ΛΕΟΝΤΙΟΣ ΠΕΤΜΕΖΑΣ ΣΤΗ ΚΡΗΤΗ
O ιστορικός τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς θα παρουσιάσει τις εκδηλώσεις τέχνης του ART WAYστη Δημοτική Πινακοθήκη του Αγ. Νικολάου Κρήτης.
To Διεθνές Φεστιβάλ Τεχνών’’ART WAY ’’ ξεκινά τις παρουσιάσεις του στη νησιωτική Ελλάδα με πρώτο σταθμό τη Κρήτη από τις 5 ως τις 20 Iουνίου 2010 με την κατάθεση της τέχνης διακεκριμένων Ελλήνων και Διεθνών δημιουργών στη γνωστή Δημοτική Πινακοθήκη του Αγ. Νικολάου .
Συνεχίζοντας το σημαντικό πολύχρονο ταξίδι του στα πολιτιστικά δρώμενα της Ελλάδας φέτος παρουσιάστηκε με επιτυχία στις πόλεις Αθήνα, Καλαμάτα , Πά τρα και Θεσσαλονίκη ενώ μέσα στο καλοκαίρι θα εμφανιστεί μετά τη Κρήτη στη Νάξο ,στη Πάτμο και στη Πάρο διανύοντας ενδιαφέρουσες διαδρομές που χαράσσουν ένα σύγχρονο και μοναδικό τρόπο επικοινωνίας με το φιλότεχνο ευρύ κoι νό καθώς πραγματοποιούντε σε αυστηρά επιλεγμένους χώρους .
Οι διαδοχικές σπονδυλωτές εκθέσεις του έχουν διάρκεια δύο εβδομάδων σε κάθε μέρος και εκθέτουν μόνο αυθεντικά έργα τέχνης που ταυτόχρονα προβάλλονται ψηφιακά στο site των πολιτιστικών γεγονότων του ART WAY.
O ιστορικός τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς που προλογίζει και ξεναγεί το κοινό σε όλες τις εκθέσεις του ΑRT WAY επισημαίνει πως :’’H οσμωτική μέθεξη που δη μιουργεί ο εικαστικός αυτός θεσμός προέρχεται από την εξέλιξη των θέσεων στην δημιουργία που τολμούν οι συγκεκριμένοι εξαίρετοι καλλιτέχνες. Είναι η πρώτη φορά που σε εκθέσεις συνυπάρχουν τόσες πολλές μορφές απόδοσης :ζωγραφική, γλυπτική, υαλογλυπτική, ξυλογλυπτική, ψηφιδωτά, φωτογραφία, κολάζ και συνθέ σεις που αξιοποιούν τομές ενδυναμώνοντας την αισθαντικότητα της προοπτικής . Οι συλλήψεις συνειδητοποιούν το θεατή παρέχοντας τη γνώση της απτότητας και τη σχετικότητα στην υφή κάθε ματιέρας. Σε κάθε έκθεση αρκετοί συμμετέχουν με διαφορετικά έργα τους ενώ ανανεώνονται οι συμμετοχές που πάντα επιλέγοντε από επιτροπή κορυφαίων ιστορικών τέχνης και πνευματικών ανθρώπων. Οι πρωτό τυποι ρυθμοί για την Ελλάδα τουλάχιστον του ART WAY εχουν σταθεί παράδει γμα και έναυσμα για τη δημιουργία παρόμοιων εκθέσεων και αποτελούν σχολή προσέγγισης και προβολής του σύγχρονου δημιουργού. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως με τα δρώμενα υπεροχής του ART WAY ασχολούντε συχνά τα Ελληνικά αλλά και τα Διεθνή ΜΜΕ’’.
Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση της Κρήτης είναι οι:
ΑΓΓΕΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΓΕΝΙΑ ,ΑΛΙΜΠΡΑΝΤΗ ΒΙΚΥ, ΑΝΔΡΕΑΔΕΛΗ ΤΑ ΞΙΑΡΧΟΥΛΑ , ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΕΛΕΝΗ ,ΒΡΑΝΑ ΓΙ ΟΥΛΗ ,ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ,ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΚΗΣ , ΖΑΓΟΡΙΤΗ ΕΥΜΟΡΦΙΑ,ΖΓΕΜΠΑ ΚΑΙΤΗ , CANELLIS CATERINA , ΚΑΜΠΡΗ ΕΙΡΗΝΗ,
ΚΑΠΠΕ ΣΤΑΜΑΤΙΑ, KAΡΑΚΟΓΛΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ ,ΚΑΡΛΟΥ ΑΛΙΚΗ, ΚΙΟΥ ΓΛΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ, ΚΟΛΙΠΕΤΣΑ ΒΙΚΥ , ΚΡΙΤΣΩΤΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ ,ΛΕΟΥΣΗΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΜΠΑΊΡΑΚΤΑΡΗ-ΜΠΑΛΑΓΙΑΝΝΗ ΑΝΘΗ, ΜΙΧΑΛΗ ΔΙΟΝΥΣΙΑ , ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ ΚΩΝΝΟΣ , ΝΑΣΙΑΚΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ,ΠΟΛΙΤΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ , ΠΕΛΕΚΙΔΟΥ ΕΥΑ,ΠΑΠΑ ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛΕΝΗ , ΠΑΠΑΊΩΑΝΝΟΥ ΠΗΝΕΛΟ ΠΗ , ΠΕΤΜΕΖΑΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ , ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ ,ΠΟΥΛΙΟΥ ΑΡΙΑΔΝΗ , ΡΟΥΠΑ ΚΑ ΛΙΑΝΝΑ, ΣΑΒΕΡΙΟ -PATRIC IMMER LANDE RIC, ΣΑΛΑΧΑΣ ΑΝΤΩ ΝΗΣ ,ΣΑΡΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ,ΣΑΡΔΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ,ΤΣΙΛΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ , ΦΙΛΙ ΠΠΟΥ ΛΙΛΙΑΝ,ΦΡΑΓΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ , ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥ Η , ΧΑΤΖΗΠΟΥΛΙΔΟΥ -ΧΡΟΝΑΚΗ ΕΛΕΝΗ .
Τιμώμενος καλλιτέχνης τηςπαρούσας έκθεσης είναι o ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ ΜΠΟΤΗΣ.
Η έκθεση θα είναι ανοικτή καθημερινά τις ώρες λειτουργίας του χώρου.
To Διεθνές Φεστιβάλ Τεχνών’’ART WAY ’’ ξεκινά τις παρουσιάσεις του στη νησιωτική Ελλάδα με πρώτο σταθμό τη Κρήτη από τις 5 ως τις 20 Iουνίου 2010 με την κατάθεση της τέχνης διακεκριμένων Ελλήνων και Διεθνών δημιουργών στη γνωστή Δημοτική Πινακοθήκη του Αγ. Νικολάου .
Συνεχίζοντας το σημαντικό πολύχρονο ταξίδι του στα πολιτιστικά δρώμενα της Ελλάδας φέτος παρουσιάστηκε με επιτυχία στις πόλεις Αθήνα, Καλαμάτα , Πά τρα και Θεσσαλονίκη ενώ μέσα στο καλοκαίρι θα εμφανιστεί μετά τη Κρήτη στη Νάξο ,στη Πάτμο και στη Πάρο διανύοντας ενδιαφέρουσες διαδρομές που χαράσσουν ένα σύγχρονο και μοναδικό τρόπο επικοινωνίας με το φιλότεχνο ευρύ κoι νό καθώς πραγματοποιούντε σε αυστηρά επιλεγμένους χώρους .
Οι διαδοχικές σπονδυλωτές εκθέσεις του έχουν διάρκεια δύο εβδομάδων σε κάθε μέρος και εκθέτουν μόνο αυθεντικά έργα τέχνης που ταυτόχρονα προβάλλονται ψηφιακά στο site των πολιτιστικών γεγονότων του ART WAY.
O ιστορικός τέχνης Λεόντιος Πετμεζάς που προλογίζει και ξεναγεί το κοινό σε όλες τις εκθέσεις του ΑRT WAY επισημαίνει πως :’’H οσμωτική μέθεξη που δη μιουργεί ο εικαστικός αυτός θεσμός προέρχεται από την εξέλιξη των θέσεων στην δημιουργία που τολμούν οι συγκεκριμένοι εξαίρετοι καλλιτέχνες. Είναι η πρώτη φορά που σε εκθέσεις συνυπάρχουν τόσες πολλές μορφές απόδοσης :ζωγραφική, γλυπτική, υαλογλυπτική, ξυλογλυπτική, ψηφιδωτά, φωτογραφία, κολάζ και συνθέ σεις που αξιοποιούν τομές ενδυναμώνοντας την αισθαντικότητα της προοπτικής . Οι συλλήψεις συνειδητοποιούν το θεατή παρέχοντας τη γνώση της απτότητας και τη σχετικότητα στην υφή κάθε ματιέρας. Σε κάθε έκθεση αρκετοί συμμετέχουν με διαφορετικά έργα τους ενώ ανανεώνονται οι συμμετοχές που πάντα επιλέγοντε από επιτροπή κορυφαίων ιστορικών τέχνης και πνευματικών ανθρώπων. Οι πρωτό τυποι ρυθμοί για την Ελλάδα τουλάχιστον του ART WAY εχουν σταθεί παράδει γμα και έναυσμα για τη δημιουργία παρόμοιων εκθέσεων και αποτελούν σχολή προσέγγισης και προβολής του σύγχρονου δημιουργού. Δεν είναι τυχαίο το γεγονός πως με τα δρώμενα υπεροχής του ART WAY ασχολούντε συχνά τα Ελληνικά αλλά και τα Διεθνή ΜΜΕ’’.
Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση της Κρήτης είναι οι:
ΑΓΓΕΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΓΕΝΙΑ ,ΑΛΙΜΠΡΑΝΤΗ ΒΙΚΥ, ΑΝΔΡΕΑΔΕΛΗ ΤΑ ΞΙΑΡΧΟΥΛΑ , ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ ΓΙΑΝΝΗΣ, ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΕΛΕΝΗ ,ΒΡΑΝΑ ΓΙ ΟΥΛΗ ,ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ ,ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΣ ΤΑΚΗΣ , ΖΑΓΟΡΙΤΗ ΕΥΜΟΡΦΙΑ,ΖΓΕΜΠΑ ΚΑΙΤΗ , CANELLIS CATERINA , ΚΑΜΠΡΗ ΕΙΡΗΝΗ,
ΚΑΠΠΕ ΣΤΑΜΑΤΙΑ, KAΡΑΚΟΓΛΟΥ ΧΡΗΣΤΟΣ ,ΚΑΡΛΟΥ ΑΛΙΚΗ, ΚΙΟΥ ΓΛΟΥ ΔΕΣΠΟΙΝΑ, ΚΟΛΙΠΕΤΣΑ ΒΙΚΥ , ΚΡΙΤΣΩΤΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ ,ΛΕΟΥΣΗΣ ΚΩΣΤΑΣ, ΜΠΑΊΡΑΚΤΑΡΗ-ΜΠΑΛΑΓΙΑΝΝΗ ΑΝΘΗ, ΜΙΧΑΛΗ ΔΙΟΝΥΣΙΑ , ΜΟΥΣΤΑΚΑΣ ΚΩΝΝΟΣ , ΝΑΣΙΑΚΟΥ ΚΑΤΕΡΙΝΑ,ΠΟΛΙΤΗΣ ΑΝΤΩΝΗΣ , ΠΕΛΕΚΙΔΟΥ ΕΥΑ,ΠΑΠΑ ΙΩΑΝΝΟΥ ΕΛΕΝΗ , ΠΑΠΑΊΩΑΝΝΟΥ ΠΗΝΕΛΟ ΠΗ , ΠΕΤΜΕΖΑΣ ΛΕΟΝΤΙΟΣ , ΠΕΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΔΗΜΗΤΡΑ ,ΠΟΥΛΙΟΥ ΑΡΙΑΔΝΗ , ΡΟΥΠΑ ΚΑ ΛΙΑΝΝΑ, ΣΑΒΕΡΙΟ -PATRIC IMMER LANDE RIC, ΣΑΛΑΧΑΣ ΑΝΤΩ ΝΗΣ ,ΣΑΡΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ,ΣΑΡΔΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ ,ΤΣΙΛΙΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ , ΦΙΛΙ ΠΠΟΥ ΛΙΛΙΑΝ,ΦΡΑΓΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ , ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥ Η , ΧΑΤΖΗΠΟΥΛΙΔΟΥ -ΧΡΟΝΑΚΗ ΕΛΕΝΗ .
Τιμώμενος καλλιτέχνης τηςπαρούσας έκθεσης είναι o ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ ΜΠΟΤΗΣ.
Η έκθεση θα είναι ανοικτή καθημερινά τις ώρες λειτουργίας του χώρου.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)